Μέσα σε ένα έντονα συναισθηματικά φορτισμένο κλίμα, πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση του Συνδέσμου, την ΤΡΙΤΗ 23 -7ου -2019, στο χώρο του πρώην ΕΑΤ-ΕΣΑ, στο Πάρκο ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.
Στην εκδήλωση συμμετείχαν αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα, εκπρόσωποι πολιτικών κόμματων και μαζικών φορέων, εργαζόμενοι και νέοι της Αθήνας.
Σημειώνουμε την, για άλλη μια φορά, παρουσία της συζύγου του Σπύρου Μουστακλή Χριστίνας και της κόρης τους Ναταλίας. Πιστή στο ραντεβού και η αντιπροσωπεία των Κυπρίων Αγωνιστών.
Θετική έκπληξη, η επίσκεψη στο Μουσείο του ΣΦΕΑ και η συμμετοχή στην εκδήλωση, ομάδας φοιτητών του Τμήματος Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Νέας ΥΟΡΚΗΣ, με επικεφαλής την Καθηγήτριά τους Γιάννα Θεοδωράτου.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με την καθιερωμένη κατάθεση στεφανιών στην προτομή του Σπύρου Μουστακλή.
Λουλούδια κατέθεσε η Χριστίνα Μουστακλή, ενώ στεφάνια κατέθεσαν οι:
Σπύρος Χαλβατζής, πρόεδρος του ΣΦΕΑ, ο Γιώργος Λουκά Πρόεδρος του «Μητρώου Μαχητών Αντίστασης Κύπρου», η Σοφία Βούλτεψη από τη Ν.Δ., η Κατερίνα Κνήτου από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Χρήστος Κατσώτης από το ΚΚΕ, ο Γρηγόρης Καλομοίρης από την ΑΔΕΔΥ, ο Χρήστος Οικονόμου πρόεδρος της ΠΟΑΕΑ, η εκπρόσωπος του Παραρτήματος Αμπελοκήπων- Ελληνορώσων της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, ο Μπαλωμένος Τριαντάφυλλος από την Κίνηση Απόστρατων Αστυνομικών, ο Τσαρδάκης Μάλαμας από την ΚΕΘΑ.
Τέλος, Ανθοδέσμη εκ μέρους του Ανδρέα Πάλμα από την Κύπρο, στον Διοικητή του Σπύρο Μουστακλή, κατέθεσε η Χριστίνα Μουστακλή.
Παραβρέθηκε αντιπροσωπία της ΚΝΕ και του ΠΑΜΕ.
Παραβρέθηκαν ακόμα και οι: Θρασίκλεια Γερακάκη, Πηγή Βοριαδάκη και Δούρου Ελένη, εναπομείναντα μέλη του Δ.Σ. της ΠΕΜΕ (Προοδευτική Ένωση Μητέρων Ελλάδος)
Η εκδήλωση συνεχίστηκε με χαιρετισμούς του προέδρου του «Μητρώου Μαχητών της Αντίστασης Κύπρου», Γιώργου Λουκά και του Προέδρου του Δ.Σ. του ΣΦΕΑ, Σπύρου Χαλβατζή.
Το πρόγραμμα της εκδήλωσης ολοκληρώθηκε με συναυλία από το Μουσικό Σύνολο ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ, που συμμετείχε αφιλοκερδώς προς τιμή των αντιδικτατορικών αγωνιστών.
Αγαπητοί Συναγωνιστές και συναγωνίστριες
Αγαπητοί φίλοι και φίλες
Τιμούμε σήμερα τα 45 χρόνια από την κατάρρευση της δικτατορίας. Πέρασαν 52 χρόνια από το πραξικόπημα της 21 Απρίλη του 1967, που επέβαλε τη δικτατορία και 45 χρόνια από την κατάρρευσή της.
Για τους αντιστασιακούς αγωνιστές και αγωνίστριες είναι σαν χτες. Κι΄ όμως πέρασε πάνω από μισός αιώνας. Αλήθεια; Τι ήταν η δικτατορία; Πολλά ειπώθηκαν και γράφτηκαν μέχρι σήμερα. Κάποιοι, ακόμα και τώρα υποστηρίζουν ότι ήταν μια ενέργεια κάποιων “αφρόνων” στρατιωτικών, που δεν είχαν σχέση με μηχανισμούς και υπηρεσίες. Αυτή η άποψη δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Η δικτατορία ήταν η πιο ακραία έκφραση της πολιτικής του συστήματος. Γεννήθηκε μέσα από την κρίση του τότε αστικού πολιτικού συστήματος με στόχο να το βγάλει από αυτή. Οργανώθηκε, προετοιμάστηκε και πραγματοποιήθηκε με την καθοδήγηση μηχανισμών και υπηρεσιών, εγχώριων και Αμερικανικών. Ήταν μια κίνηση που επεδίωκε να αναχαιτίσει την άνοδο της πάλης του εργατικού και ευρύτερα του λαϊκού κινήματος. Έναν αγώνα που διεκδικούσε τη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων, αλλά και να γίνουν βήματα για τον εκδημοκρατισμό, ειδικότερα στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Όμως, η χούντα και οι προστάτες της δεν ήθελαν να επιτρέψουν κανένα βήμα εκδημοκρατισμού στην Ελλάδα.
Ήθελαν οι δικτάτορες να εξασφαλίσουν απόλυτη ελευθερία κίνησης των αμερικάνικών στρατιωτικών δυνάμεων και των βάσεών τους στη χώρα μας, για την ανάπτυξη της δράσης τους στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Ήθελαν, επίσης, με τη χούντα να προωθήσουν απρόσκοπτα, τον λεγόμενο “εκσυγχρονισμό” της Ελληνικής οικονομίας και, ταυτόχρονα, την πιο βαθειά διείσδυση των Αμερικάνικών και ΕΟΚικών μονοπωλίων στην ευρύτερη περιοχή και όχι μόνον στην Ελλάδα.
Και κράτησε εφτά χρόνια και τρεις μήνες. Πολλά γράφτηκαν για το πως έπεσε η δικτατορία. Η αλήθεια είναι ότι η δικτατορία δεν κατέρρευσε από μόνη της έτσι, ξαφνικά στις 23 Ιούλη 1974. Η πτώση της ήταν αποτέλεσμα πολλών παραγόντων, δράσεων και ενεργειών.
Ήταν η αντίσταση, από την αρχή της επιβολής της, μικρών ομάδων και τμημάτων του λαού. Η ασίγαστη πάλη των χιλιάδων εξόριστων και φυλακισμένων που αντιστέκονταν στη βία, στα νησιά της εξορίας, από την αρχή στη Γυάρο, μετά στη Λέρο και στις φυλακές σε άλλα νησιά εξορίας, αλλά και πολλών άλλων αγωνιστών, που την αντιπάλευαν με κάθε τρόπο.
Ήταν, λίγο αργότερα οι αγώνες της νεολαίας, των φοιτητών στη Νομική, σε άλλους πανεπιστημιακούς χώρους, στη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, τα Γιάννενα και στην κορύφωση αυτού του αγώνα το Νοέμβρη του 1973 στο Πολυτεχνείο.
Ήταν οι αδύναμες μεν, συμβολικές δε, μικρές στην αρχή, μαζικότερες αργότερα, κινητοποιήσεις εργατών, τυπογράφων, οικοδόμων, αλλά και αγροτών, στα Μέγαρα και αλλού. Ήταν τέλος, το πραξικόπημα και η εγκληματική προδοσία στην Κύπρο.
Με την κατάρρευσή της δημιουργήθηκαν προσδοκίες σε τμήματα του λαού και στη νεολαία που είχε αγωνιστεί, είχε φυλακιστεί και ματώσει.
Ωστόσο και για το ενδεχόμενο της κατάρρευσής της υπήρχε προετοιμασία από διάφορες αστικές δυνάμεις. Έτσι την πτώση της ακολούθησε ένας συμβιβασμός ανάμεσα στους εκπροσώπους της χούντας και σε αστούς πολιτικούς, υπό την επίβλεψη πάντα των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και ΕΟΚικών παραγόντων.
Φοβήθηκαν, φαίνεται, μήπως ξεφύγουν τα πράγματα. Μήπως λαός και νεολαία βγουν μπροστά, μαζικά και οργανωμένα διεκδικήσουν βαθύτερες αλλαγές, που ήταν και εξακολουθούν να είναι αναγκαίες. Και γι΄αυτό προχώρησαν σε αυτόν το συμβιβασμό.
Σήμερα, σαράντα πέντε χρόνια μετά, κοιτάζοντας πάντα μπροστά, βλέπουμε ότι παραμένουν πολλά προβλήματα, παρά τα βήματα που έγιναν στα πρώτα χρόνια και τις αλλαγές και κατακτήσεις που επιτεύχθηκαν, κάτω από την πάλη του εργατικού και λαϊκού κινήματος και της νεολαίας.
Σήμερα και ύστερα από δέκα περίπου χρόνια οικονομικής κρίσης, με τα αντιλαϊκά μνημόνια που ψηφίστηκαν, πάρθηκαν πίσω πάρα πολλές από τις κατακτήσεις του λαού και της νεολαίας. Αυτό που διαπιστώνουμε είναι ότι, όλα τα προβλήματα των εργαζομένων και της νεολαίας, οξύνονται.
Αλλά και τα γενικότερα προβλήματα στην ευρύτερη περιοχή έχουν επιδεινωθεί.
Το Κυπριακό βρίσκεται στις ράγες των επιδιώξεων των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ της ΕΕ. Γίνονται προσπάθειες για να οδηγηθεί σε λύση όχι προς το συμφέρον του Κυπριακού λαού, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, αλλά στη λογική παλιότερων, ουσιαστικά, διχοτομικών σχεδίων.
Η επιθετικότητα της αστικής τάξης της Τουρκίας, απέναντι στην Ελλάδα και στην Κύπρο είναι καθημερινά παρούσα, όχι μόνο με φραστικές αναφορές, αλλά και με πράξεις. Οι κίνδυνοι για τη χώρα μας μεγαλώνουν.
Και όλα αυτά κινούνται στο πλαίσιο, στη μεγάλη εικόνα, των οξύτατων ανταγωνισμών ισχυρών καπιταλιστικών δυνάμεων, για το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και την γεωστρατηγική σημασία της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής, της Μεσογείου και στις θάλασσές μας στο Αιγαίο.
Όλα αυτά γεννούν ανησυχίες στο λαό, στη νεολαία και ειδικά στους αντιστασιακούς αγωνιστές που έχουν, ιδιαίτερες ευαισθησίες και απαιτούν επαγρύπνηση και εγρήγορση.
Γι΄ αυτό, τα αιτήματα για το κλείσιμο των ξένων στρατιωτικών βάσεων, για την απεμπλοκή της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς του ΝΑΤΟ και των επεμβάσεών του στην περιοχή, παραμένουν. Για να γυρίσουν πίσω οι έλληνες στρατιώτες και στρατιωτικοί που βρίσκονται έξω από τα σύνορα.
Γίνονται πιο επιτακτικά, αυτά τα αιτήματα, λόγω και των κινδύνων που είναι πραγματικοί για τη χώρα μας και την ευρύτερη περιοχή.Αγαπητοί συναγωνιστές και συναγωνίστριες, αγαπητοί φίλοι και φίλες.
Σήμερα, ανεξάρτητα από εκτιμήσεις που ο καθένας μας έχει, η ανάγκη για συνέχιση της πάλης του εργατικού και λαϊκού κινήματος και της νεολαίας παραμένει γιατί τα λαϊκά προβλήματα, αλλά και τα γενικότερα, συνεχώς οξύνονται, απαιτούν φιλολαϊκές λύσεις.
Πέρυσι για παράδειγμα, την ώρα που εμείς, εδώ στον ΣΦΕΑ, τιμούσαμε τα 44 χρόνια από την κατάρρευση της δικτατορίας, την ίδια στιγμή, εδώ δίπλα μας στο Μάτι της Αττικής, 102 συνάνθρωποί μας έχαναν τη ζωή τους με τραγικό τρόπο, από μια φονική πυρκαγιά.
Γιατί συνέβη αυτό; Συνέβη, γιατί 45 πέντε χρόνια από τη μεταπολίτευση, με ευθύνη, όλων των κυβερνήσεων, απουσιάζουν μεγάλα έργα υποδομής. ΄Εργα που είναι απαραίτητα για τη βελτίωση και την προστασία της ζωής του λαού και της περιουσίας του, δεν γίνονται. Πριν από το Μάτι, είχαμε τους είκοσι πέντε νεκρούς στη Μάντρα της Αττικής από την πλημμύρα. Την περασμένη βδομάδα είχαμε εφτά νεκρούς στη Χαλκιδική.
Πιστεύουμε ότι κανένας δεν αποδέχεται την εύκολη δικαιολογία ότι όλα αυτά είναι αποτελέσματα της κλιματικής αλλαγής. Είναι έωλη, αυτή η εξήγηση. Επιδείνωση της κλιματικής αλλαγής υπάρχει. Αυτό που δεν υπάρχει είναι τα απαραίτητα έργα υποδομής, όπως της αντιπλημμυρικής προστασίας, της δασοπροστασίας και της αντισεισμικής θωράκισης της χώρας. Τέτοια έργα, δυστυχώς δεν γίνονται στην έκταση που είναι αναγκαία. Κι΄ αυτό γιατί η ΕΕ δεν τα έχει στα επιλέξιμα και στα άκρως αναγκαία.
Εμείς ως ΣΦΕΑ, επειδή ενδιαφερόμαστε, όχι μόνον για την ιστορική μνήμη, αλλά και για τα μεγάλα προβλήματα της ζωής του λαού, θεωρούμε ότι: Αυτά τα έργα πρέπει να διεκδικηθούν γιατί θα βελτιώσουν και θα προστατέψουν μακροπρόθεσμα τη ζωή του λαού.
Ενδιαφερόμαστε για τα λαϊκά δικαιώματα, εργασιακά και άλλα που αφαίρεσαν όλες οι κυβερνήσεις με τους μνημονιακούς νόμους.
Συντασσόμαστε με λαϊκές διεκδικήσεις για την κάλυψη όλων των απωλειών, για τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.
Αγαπητοί συναγωνιστές και συναγωνίστριες
Σήμερα και μετά τις εκλογές, έχουμε νέα διακυβέρνηση. Στα εκλογικά αποτελέσματα είχαμε το θετικό στοιχείο ότι η εγκληματική Χρυσή Αυγή δεν μπήκε στο κοινοβούλιο. Ωστόσο, συγγενείς ιδεολογικές θέσεις με αυτήν, έχουν εγκατασταθεί στα έδρανα της βουλής.
Η δίκη αυτής της εγκληματικής οργάνωσης έχει καθυστερήσει πάρα πολύ. Ο ΣΦΕΑ θα συνεχίσει να προβάλλει την ανάγκη για τη σύντομη ολοκλήρωσή της. Το κύριο είναι η εξάλειψή της σε κάθε πόλη και χωριό, σε κάθε γειτονιά, μέσα από τη δράση του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Σταθερά δίνουμε τον αγώνα μας ενάντια στο ρατσισμό, στην ξενοφοβία, το φασισμό. Για την προστασία προσφύγων και μεταναστών, που είναι τα θύματα των επεμβάσεων των ιμπεριαλιστών στη Μέση Ανατολή και σε άλλες περιοχές του κόσμου.
Μας ανησυχούν απόψεις που εκφράστηκαν και θεωρούν νοσούντες ψυχικά όσους συνεχίζουν να υπερασπίζονται τα εργατικά, λαϊκά δικαιώματα και τις αντίστοιχες διεκδικήσεις. Ειδικότερα όσους εμπνέονται από τον αγώνα του λαού και της νεολαίας ενάντια στη δικτατορία και ακολουθούν τα χνάρια τους.
Βγάλαμε σχετική ανακοίνωση γι΄αυτό και θα συνεχίσουμε να μην αφήνουμε αναπάντητη καμιά επίθεση στις λαϊκές διεκδικήσεις. Θα είμαστε σταθερά απέναντι σε όποιον επιβουλεύεται ή χλευάζει τους αγώνες του λαού, της νεολαίας και ειδικότερα τους αντιστασιακούς αγωνιστές και την ιστορία.
Θυμίζουμε, για την ιστορία ότι το Πανεπιστημιακό άσυλο είχε τσαλαπατηθεί τότε και η ίδια η λέξη “άσυλο” είχε βγει από το λεξιλόγιό τους. Σήμερα, κάποιοι επιχειρούν να το καταργήσουν. Όμως, οι φοιτητές, η νεολαία, οι εργαζόμενοι θα αντιπαλέψουν αυτή την επιχείρηση. Οι αντιστασιακοί, αγωνιστές και αγωνίστριες, ο ΣΦΕΑ, θα στηρίξουμε αυτόν τον αγώνα. Θα σταθούμε ξανά, στο πλευρό των νέων. Γιατί, συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε την άποψη ότι, το αντιδικτατορικό κίνημα διαπαιδαγωγεί και σήμερα στη λογική της στήριξης της συλλογικής, μαζικής πάλης.
Η ιστορική πείρα έχει αποδείξει ότι, το θεωρούμενο απραγματοποίητο, μπορεί να γίνεται κατορθωτό όταν υπάρχει η αγωνιστική διάθεση για οργάνωση και πάλη του λαού και της νεολαίας. Όταν, μέσα στη δράση σπάζουμε την ηττοπάθεια και τη λογική του συμβιβασμού, της υποταγής. Αυτό έγινε σε κείνη την περίοδο, στα δύσκολα και σκληρά χρόνια του αγώνα ενάντια στη δικτατορία.
Σήμερα, 45 χρόνια από την κατάρρευση της δικτατορίας, οι αγωνιστές και αγωνίστριες της αντιδικτατορικής πάλης συνεχίζουμε στον ίδιο δρόμο. Στο δρόμο του αγώνα. Στο δρόμο του χρέους.
Κύριοι Βουλευτές
Φίλε Πρόεδρε του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974 Σ.Φ.Ε.Α
Κύριοι εκπρόσωποι Κομμάτων
Κύριοι εκπρόσωποι σωματείων και Οργανώσεων
Κύριοι εκπρόσωποι της τοπικής Αυτοδιοίκησης
Εκλεκτοί προσκεκλημένοι
Κυρίες και Κύριοι
Τιμημένοι αγωνιστές της Δημοκρατίας και της Αντίστασης.
Ευχαριστώ, τον Πρόεδρο και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967 -1974 (ΣΦΕΑ), για την πρόσκληση τους για να έχουμε αυτή την στιγμή την ευκαιρία και την τιμή να βρισκόμαστε εδώ, σήμερα 45η επέτειο, από την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα.
(Επέτειος και της καταστροφικής πυρκαγιάς στο Μάτι, αυτές τις μέρες, και να μου επιτρέψετε να μνημονεύσω τους 100 νεκρούς, να εκφράσω την θλίψη μου και την συμπαράστασή μας προς τους οικείους των αδικοχαμένων αδελφών μας.
Τα συλλυπητήρια επίσης προς τους συγγενείς των θυμάτων των καταστροφικών πλημμυρών και την συμπάθειά μας προς όσους υπέστησαν ζημία στις πρόσφατες πλημύρες αλλά και σε όσους επλήγησαν από τους σεισμούς των τελευταίων ημερών).
Σας μεταφέρω εγκάρδιο θερμό χαιρετισμό των αγωνιστών της Κυπριακής Αντίστασης καθώς και τα αισθήματα συμπαράστασης και αλληλεγγύης, προς τον λαό της Μητροπολιτικής Ελλάδας.
Τιμημένοι συναγωνιστές της αντιχουντικής αντίστασης. Σας απευθύνω θερμό συναγωνιστικό χαιρετισμό, αγάπης τιμής και θαυμασμού, για τις θυσίες και την προσφορά σας στην πατρίδα.
Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, που βύθισε την Ελλάδα στο σκοτάδι της τυραννίας για επτά ολόκληρα χρόνια, έχοντας ως τελευταία εθνικώς εφιαλτική συνέπεια, την τραγωδία της Κύπρου του Ιουλίου του 1974, υπήρξε μια εγκληματική πράξη εις βάρος του Δημοκρατικού Πολιτεύματος και πλήγμα για τον Ελληνισμό.
Οι αγωνιστές της αντιχουντικής αντίστασης τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Κύπρο αξίζουν θαυμασμού γιατί έδειξαν αληθινή ανθρωπιά, συνέπεια και αξιοπρέπεια, αρετές που είναι αναμφισβήτητα χαρίσματα στον άνθρωπο, όταν αναδεικνύονται σε στιγμές αφάνειας και ανεπιτήδευτης συνειδησιακής παρόρμησης.
Ο Ελληνισμός της Κύπρου, ευθύς μετά την επιβολή της δικτατορίας στην Ελλάδα, την επόμενη, 22 Απριλίου 1967, οργάνωνε εκδηλώσεις συμπαράστασης, με κινητοποιήσεις, και πρώτη πράξη την ίδρυση της ΕΑΔΕ, ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, με αξιόλογη δράση εντός και εκτός Κύπρου. Στην Κύπρο φιλοξενήθηκε ο Παναγούλης αλλά και Κύπριοι όπως ο Τσικκουρής, Μαυροσκούφης ο γιατρός Δημητρίου, και πολλοί άλλοι, ανάπτυξαν δράση στην Ελλάδα.
Δυστυχώς, η πορεία της Κύπρου προς την καταστροφή, είχε δρομολογηθεί το βράδυ εκείνο της 21ης Απριλίου 1967, όταν τα τανκς της δικτατορίας έβαζαν τέλος στην δημοκρατική πορεία της Ελλάδας. Και σε λίγους μόλις μήνες, ήρθε η επιβεβαίωση, όταν η Ελληνική μεραρχία αποσυρόταν από την Κύπρο.
Τα στρατευμένα παιδιά της Ελλάδας που στάλθηκαν στην Κύπρο, με εντολή να αποτελέσουν την εμπροσθοφυλακή του Έθνους, σε περίπτωση εξωτερικής επέμβασης, στην ουσία μετατράπηκαν, σε όργανα προπαρασκευής συνωμοσιών που θα επέτρεπαν την επιβολή σχεδίων, εθνικά καταστροφικών για τον Κυπριακό Ελληνισμό.
Ήταν μια περίοδος, που για τους δυτικούς συμμάχους, κλειδί της σταθεροποίησης στην περιοχή ήταν οι σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας, που κλονίζονταν από την εκκρεμότητα του Κυπριακού. Μέθοδος: Ελληνικές εδαφικές παραχωρήσεις στην Τουρκία και για ψυχολογική ικανοποίηση μεταβάπτιση της διχοτομικής λύσης, σε Ένωση.
Τακτική: Προσπάθεια να εξασφαλίσουν αν είναι δυνατό, πειθήνιες κυβερνήσεις στην Ελλάδα, για αποδοχή «συμβιβαστικής λύσης» ενδοτικής και ταπεινωτικής.
Εμπόδιο: Ο Κυπριακός λαός, η Κυπριακή κυβέρνηση και ιδιαίτερα ο Πρόεδρος Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, που αρνούνται να προσχωρήσουν στις ανίερες «συμβιβαστικές» διαπραγματεύσεις.
Στόχοι: Εξουδετέρωση του εμποδίου. Παραμερισμός αυτού του παράγοντα με άμεσο ή έμμεσο τρόπο.
Ο άμεσος τρόπος θάταν, η πραξικοπηματική απομάκρυνση της Κυπριακής κυβέρνησης, με την σιωπηρή συγκατάθεση της Τουρκίας, που θα ξέρει ότι η τελική λύση θα είναι στα μέτρα της. Όπως και έγινε.
45 χρόνια από τότε, και ο πειρατής της ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου, η Τουρκία, επιχειρεί δια της στρατιωτικής ισχύος, να δημιουργήσει νέα τετελεσμένα. Προσπαθεί, με διάφορες μεθόδους - όπως αεροναυτικές ασκήσεις μεγάλης διάρκειας, παραβιάσεις του Κυπριακού και Ελληνικού εναέριου χώρου, εισβολή στην Κυπριακή ΑΟΖ, αλλεπάλληλες ΝΑΥΤΕΞ, με τις οποίες στην ουσία πολιορκεί την Κυπριακή Δημοκρατία, για να σφετεριστεί τον ενεργειακό μας πλούτο και να εκφοβίσει τον λαό μας.
Επιβάλλεται, τώρα όσο ποτέ άλλοτε ν’ αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες με ψυχραιμία, και με την δύναμη της ενότητας και της αλληλεγγύης, και του σωστού σχεδιασμού.
Πιστεύουμε, πως ενίσχυση της αποτρεπτικής ικανότητας, η ανάπτυξη ισχυρής και υγιούς οικονομίας, που να εξασφαλίζει συνθήκες οικονομικής άνεσης και ευημερίας, στον λαό μας, η ανάπτυξη των ενεργειακών μας σχεδιασμών, όπως και η ανάπτυξη συμμαχιών με άλλες χώρες, είναι εχέγγυα αποτροπής επεκτατικών βλέψεων της Τουρκίας, εις βάρος του Ελληνισμού, και προϋποθέσεις επιτυχούς αντιμετώπισης όλων μας των εθνικών θεμάτων.
Αδέλφια συναγωνιστές,
Σας τιμούμε και εκφράζουμε τον σεβασμό την εκτίμηση και τον θαυμασμό μας προς την πατρίδα και σας ευχόμαστε κάθε καλό. Στον Ελληνισμό της Μητροπολιτικής Ελλάδας ευχόμαστε ευημερία πρόοδο και πραγματική ανάπτυξη.
Εκλεκτοί προσκεκλημένοι, Κυρίες και Κύριοι
Οι Κύπριοι αγωνιστές της δημοκρατίας και της αντίστασης, διακηρύσσουμε για άλλη μια φορά, ότι για μας δεν υπάρχουν απάτητες κορφές, άπιαστα όνειρα, χαμένες πατρίδες.
Για τα χώματα που τόσο αγαπήσαμε με πάθος, και τα λούσαμε με τα δάκρυα και τα ποτίσαμε με το αίμα μας θα καίει η φλόγα της νοσταλγίας που κατατρώει τις ψυχές μας.
Η γη μας στέκει εκεί απροσκύνητη και μας περιμένει.
Δεν θα ξεπουλήσουμε και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την χαμένη γη μας και δεν θα μας λυγίσει η δύναμη της λήθης.
Ευχαριστώ
