ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Η Ιστορία δεν δικάζεται!
Ένα χρόνο μετά την απόρριψη από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης της αγωγής των απογόνων του στρατηγού Αθανάσιου Χρυσοχόου - Επιθεωρητή Νομαρχιών Μακεδονίας, Φρούραρχου της πόλης και Γενικού Διοικητή Μακεδονίας επί ναζιστικής Κατοχής – κατά των συναγωνιστών μας Αλέκου Γρίμπα και Σπύρου Σακέττα, το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης απέρριψε και την αγωγή κατά του Τριαντάφυλλου Μηταφίδη, μέλους του Δ.Σ. του Συνδέσμου μας, από τον οποίο οι απόγονοι Χρυσοχόου αξίωναν επίσης 200.000 ευρώ για 'προσβολή μνήμης νεκρού δια του τύπου'.
Η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης σε συνάφεια με την απόφαση του Πολυμελούς εγγράφουν 'υποθήκη' στα δικαστικά χρονικά της χώρας, αφού το προφανές, ότι η ιστορία και η πολιτική δράση δεν μπορούν να δικαστούν, αποκτά και νομικό κύρος.
Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου:
- 'κρίνεται βάσιμος ο ισχυρισμός του εναγομένου περί ύπαρξης δικαιολογημένου ενδιαφέροντος από την πλευρά του'
- ότι 'πράγματι, οι δημοσιεύσεις του εναγομένου έγιναν στα πλαίσια δράσης, με συμμετέχοντα και τον ίδιο προσωπικά για την μετονομασία οδών της Θεσσαλονίκης'
- ότι αυτή η 'πολιτική πρωτοβουλία, η οποία ασφαλώς και δεν αποτελεί αντικείμενο δικαστικής κρίσης, ήταν ενταγμένη στα πλαίσια της πολιτικής δραστηριότητας και διαδρομής του εναγόμενου, ο οποίος ήταν επιπλέον εκείνη την περίοδο και πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών'.
Για το δικαστήριο επιπλέον 'δεν τίθεται ζήτημα διάπραξης από τον εναγόμενο ούτε 'απλής δυσφήμησης', για εκφράσεις, όπως 'το εκλεκτό αυτό τέκνο της πόλης' ή 'ένας από τους αστέρες του δοσιλογισμού', που 'τείνουν να υπερβούν τα απώτατα όρια της ευπρέπειας'. Ωστόσο το δικαστήριο θεωρεί ότι 'δεν αποδείχθηκε και μάλιστα σε βαθμό δικανικής πεποίθησης ότι ενυπάρχει ειδικός σκοπός εξύβρισης του αποθανόντος οικείου των εναγόντων'.
Κυρίως όμως και πάνω απ’ όλα 'οι ανωτέρω επικριτικές εκφράσεις δεν αφορούν ένα τυχαίο πρόσωπο, αλλά ένα δημόσιο ιστορικό πρόσωπο, που κατεξοχήν υπόκειται σε κριτική, ενίοτε δε σκληρή. Ειδικά μάλιστα η πολιτεία του συγκεκριμένου προσώπου επηρέασε τον δημόσιο βίο σε χρόνους έξαψης των πολιτών παθών και ήγειρε πλείστες συζητήσεις, έριδες και ενστάσεις, ακόμη και μεταξύ των ιστορικών επιστημόνων. Συνεπώς δικαιολογείται η άσκηση ακόμη και οξείας κριτικής στα πεπραγμένα τους, ανεξαρτήτως της βασιμότητας τελικά ή μη των επικρίσεων. Κατόπιν τούτων, η κρινόμενη αγωγή και η αυτοτελής πρόσθετη παρέμβαση πρέπει να απορριφθούν ως ουσιαστικά αβάσιμες».
Η απόφαση, διαπιστώνει πολύ απλά πως «αντικειμενικά, λοιπόν, ο Αθ. Χρυσοχόου, ως στέλεχος του κρατικού μηχανισμού, επιλεγέν από τις κατοχικές κυβερνήσεις (και όχι απλώς υπηρετών δημόσιος υπάλληλος), προφανώς συνεργάστηκε με τις γερμανικές κατοχικές δυνάμεις ως εκ των θέσεων που ανέλαβε. Ωστόσο αποτελεί ζήτημα αντιπαράθεσης ο τρόπος με τον οποίο πολιτεύθηκε…».
Το δικαστήριο ξεκαθαρίζει ρητά ότι «σε κάθε περίπτωση, επισημαίνεται ότι αντικείμενο της παρούσης δίκης δεν αποτελεί η εξακρίβωση της ιστορικής αλήθειας σχετικά με τον Αθανάσιο Χρυσοχόου…», όπως υποστήριζαν οι εναγόμενοι και όσοι στάθηκαν στο πλευρό τους, ότι 'η Ιστορία δεν δικάζεται'!
Χαιρετίζουμε πρώτα πρώτα του νομικούς παραστάτες των συναγωνιστών μας, τους δεκάδες ιστορικούς, νομικούς και πολιτικούς επιστήμονες, καθώς και τις συλλογικότητες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως τα συνδικάτα των εκπαιδευτικών, που αποδοκίμασαν τη δίωξή μας από τους απογόνους του στρατηγού Αθ. Χρυσοχόου, διακηρύσσοντας ότι 'σε μια δημοκρατική κοινωνία τα ζητήματα της Ιστορίας και της ιστορικής μνήμης δεν κρίνονται στις αίθουσες των δικαστηρίων'.
Αθήνα 3-10-2024