ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗ ΝΙΚΟ ΜΠΕΡΤΣΙΑ

   Την προηγούμενη Τετάρτη στο νεκροταφείο Χαλανδρίου συγγενείς, σύντροφοι και φίλοι αποχαιρέτησαν τον Νίκο Μπερτσιά.

Ανάμεσά τους πολλά μέλη του Δ.Σ. του ΣΦΕΑ και συναγωνιστές του  που ήταν μαζί στο Λακί και την Αίγινα.

Το Δ.Σ. του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967 – 1974 τον αποχαιρέτησε, με τον αποχαιρετιστήριο λόγο του Προέδρου του Σπύρου Χαλβατζή, εκφράζοντας τη βαθιά του συγκίνηση και θλίψη.

 

Αποχαιρετισμός στον συναγωνιστή  Νίκο Μπερτσιά από τον πρόεδρο του ΣΦΕΑ  Σπύρο  Χαλβατζή

            Βαρύ το καθήκον να αποχαιρετάς συναγωνιστές, συντρόφους, με τους οποίους περπάτησες μαζί, πάνω από μισό αιώνα. Που αγωνίστηκες μαζί τους για τα πιο υψηλά ιδανικά. Για την απελευθέρωση του ανθρώπου.

            Ένας τέτοιος αγωνιστής είναι ο σύντροφος που αποχαιρετούμε σήμερα, ο Νίκος Μπερτσιάς.

            Ένας ένας φεύγουν οι αγωνιστές. Αυτοί που τα έδωσαν όλα, ακόμα και τη ζωή τους, για ένα καλύτερο αύριο. Που αγωνίστηκαν για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

            Αποχαιρετούμε σήμερα τον αγωνιστή που παιδί δεκατεσσάρων χρονών στο χωριό του, ήταν σύνδεσμος με το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας.

            Αποχαιρετούμε τον μαχητή των αγώνων της νεολαίας στη σκληρή δεκαετία του 1950, μέσα από τις γραμμές της νεολαίας της ΕΔΑ.

            Αποχαιρετούμε το μέλος του ΚΣ της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη.

Τον αντιδικτατορικό αγωνιστή, συνεξόριστο στο Λακκί της Λέρου και σε άλλες εξορίες. Τον φυλακισμένο στην Αίγινα.

            Τον Γραμματέα της ΚΝΕ Αθήνας στη διάρκεια της εξέγερσης του Νοέμβρη στο Πολυτεχνείο το 1973, με ουσιαστική συμβολή σε αυτή.

            Ο ΣΦΕΑ αποχαιρετά το επί δεκατέσσερα χρόνια μέλος του ΔΣ και τελευταίο, μέχρι την περασμένη Κυριακή, πρόεδρο της Εξελεγκτικής Επιτροπής του Συνδέσμου μας.           

            Τα μέλη του ΣΦΕΑ, οι συναγωνιστές και συναγωνίστριες, οι σύντροφοί του, όλοι όσοι ζήσαμε και συνεργαστήκαμε μαζί του γνωρίσαμε την ευθυκρισία του λόγου του. Την πειθώ μέσα από επιχειρήματα. Νηφάλιος, αυστηρός κάποιες φορές, αλλά ακριβοδίκαιος.

            Τον θυμόμαστε πριν δέκα μέρες, στις 28 Ιουνίου, στη Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου μας, όρθιο, χαμογελαστό. Ναι, μοίραζε χαμόγελα αισιοδοξίας στους συναγωνιστές και στις συναγωνίστριες, λέγοντας ότι, έτσι κι΄ αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη. Ναι, έτσι αισιόδοξος και χαμογελαστός ήταν με τους συντρόφους και συναγωνιστές του.

            Κι΄ όσο χαμογελαστός ήταν με αυτούς, τόσο σκληρός και αταλάντευτος στέκονταν απέναντι στον ταξικό εχθρό και στους βασανιστές του.

            Αυτός ήταν ο Νίκος. Σταθερός, αταλάντευτος, αλύγιστος. Πάντα αθόρυβος και σεμνός.

            Έβαλε το δικό του αποτύπωμα στην πορεία του αγώνα του εργατικού κινήματος για ένα καλύτερο αύριο. Για το σοσιαλισμό.

            Πολλοί είναι αυτοί που με τη δική του δράση, την προσφορά τη δουλειά και το παράδειγμά του, εντάχθηκαν στην οργανωμένη δράση, στον αγώνα του επαναστατικού κινήματος.

            Δούλεψε σε πολλούς τομείς και τιμήθηκε, εκλεγόμενος στο Δημοτικό Συμβούλιο, στην Ενωση Λογιστών Αθήνας και αλλού.

Όσοι δούλεψαν μαζί του έχουν να πουν έναν καλό λόγο για τη συνέπεια, τη σταθερότητα, την αταλάντευτη στάση του στη ζωή.       

Σύντροφέ μας, θα προσπαθήσουμε να ακολουθήσουμε τα χνάρια σου.

            Στην αγαπημένη σου Άννα, στη λατρευτή σου Βασιλική έχουμε να πούμε από τον ΣΦΕΑ, ότι πρέπει να αισθάνονται περήφανες για το σύντροφο και πατέρα τους.

            Ώρα καλή σύντροφε, συναγωνιστή και φίλε Νίκο