ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΑ ΒΕΛΟΣ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Tη Κυριακή 13/2/2022 αποχαιρετήσαμε το συναγωνιστή Μίμη Δαρειώτη με πολιτική κηδεία στο χώρο του Πάρκου Ελευθερίας ΕΑΤ ΕΣΑ .
Ο Μίμης Δαρειωτης ήταν μέλος του ΣΦΕΑ
Με ιδιαίτερη συγκίνηση και με ένα κόκκινο γαρύφαλλο στα χέρια αποχαιρέτησαν τον αγωνιστή της αριστεράς οι συγγενείς
και εκατοντάδες φίλοι και σύντροφοι του από τον ΣΥΡΙΖΑ και την αριστερά, στην πολιτική κηδεία του στο Πάρκο Ελευθερίας.
Ο Δημήτρης (Μίμης) Δαρειώτης γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου 1943 στο Χαρακοπιό Μεσσηνίας. Ο πατέρας του Αναστάσιος Δαρειώτης
ήταν αγρότης και μέλος του ΕΑΜ την περίοδο της Κατοχής. Ο Μίμης πέρασε στο Φυσικομαθηματικό τμήμα του ΕΚΠΑ το 1962.
Οργανώθηκε στην ΕΔΑ και στη συνέχεια στη Νεολαία Λαμπράκη από τα χρόνια 1962-1964.
Με την επιβολή της δικτατορίας επικηρύχθηκε και πέρασε στην παρανομία. Συνελήφθη τον Απρίλιο του 1968 και βασανίστηκε άγρια επί μήνες.
Μόλις στις 21 Μαΐου ανακοινώθηκε η σύλληψη του, ενώ πια είχε μείνει ανάπηρος. Δικάστηκε από έκτακτο στρατοδικείο τον Φεβρουάριο του 1969
και καταδικάστηκε εις θάνατο, απόφαση που μετατράπηκε σε 16 χρόνια.
Αποφυλακίστηκε τον Αύγουστο του 1973. Συνελήφθη εκ νέου, την ημέρα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο
Μπογιατίου μαζί με τον Μήτσο Παρτσαλίδη. Επί οκτώ ημέρες τους έκαναν εικονικές εκτελέσεις. Ξαναπέρασε στην παρανομία για τρεις μήνες. Τον Φεβρουάριο του 1974 συνελήφθη εκ νέου για μερικές μέρες και στη συνέχεια αφέθηκε ελεύθερος.
Κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης υπήρξε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ Εσωτερικού.
Στη συνέχεια υπήρξε μέλος, διαδοχικά της Κεντρικής Επιτροπής της ΕΑΡ, του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Ο ΣΦΕΑ αποτίει φόρο τιμής στον πρόσφατα εκλιπόντα ,εμβληματικό δικαστικό λειτουργό, υπερασπιστή
της δικαιοσύνης και της ανεξαρτησίας της , διαρκή αγωνιστή για τη δημοκρατία σε δύσκολους καιρούς.
Με την άψογη και γενναία στάση του κατα την "επιτέλεση του καθήκοντος του", τοσο στην υπόθεση της
δολοφονίας του βουλευτή της Αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη, όσο και στη μάχη εναντια στους παρακρατικούς
μηχανισμούς της δεξιας και του παλατιού .
Για την υποδειγματική και συνεπή στάση του, η Χούντα τον εκδίωξε από το Δικαστικό Σώμα και στη
συνέχεια τον συνέλαβε στις 24/12/1970 και τον φυλάκισε στο κολαστήριο του ΕΑΤ -ΕΣΑ όπου βασανίστηκε
και κρατήθηκε για 11 μήνες.
Τιμή και δόξα θα τον συνοδεύει στη σκέψη μας
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Έφυγε από τη ζωή στα 96 του χρόνια ο παλαίμαχος κομμουνιστής Δημήτρης Πρωτοψάλτης.
Ο Δημήτρης Πρωτοψάλτης γεννήθηκε το 1926 στην Κωνσταντινούπολη.
Σε μικρή ηλικία εγκατέλειψε την Κωνσταντινούπολη και ήρθε στην Αθήνα.
Την περίοδο της κατοχής οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ.
Αργότερα και για μικρό χρονικό διάστημα, μετακόμισε κοντά στο θείο του στην Θεσσαλονίκη.
Στη δεκαετία του ΄50 και του ΄60 δραστηριοποιήθηκε στη Διοίκηση του Σωματείου των Εμποροϋπαλλήλων και στην προδικτατορική ΕΔΑ.
Στις 30/6/1967 συνελήφθη από τα όργανα της δικτατορίας. Εξορίστηκε στη Γυάρο, όπου έμεινε αλύγιστος. Στις 10/11/67 μεταφέρθηκε στο Λακκί της Λέρου. Συμμετείχε δραστήρια στη ζωή του Στρατοπέδου. Στήριξε το 1968 τις Αποφάσεις της 12ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ. Το 1970 μεταφέρθηκε στο Παρθένι της Λέρου από όπου και απολύθηκε.
Με την μεταπολίτευση συνεχίζει την πολιτική του δράση μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, στο οποίο παρέμεινε μέλος μέχρι το τέλος της ζωής του.
Συμμετείχε δραστήρια στο Σύνδεσμο Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974 (ΣΦΕΑ).
Διετέλεσε Πρόεδρος του ΣΦΕΑ την περίοδο 1994-1995 και την περίοδο 2007-2010 και Αντιπρόεδρος την περίοδο 2009-2011 και Γενικός Γραμματέας την περίοδο 1993-2005.
Πρωτοστάτησε στην αλληλεγγύη του ΣΦΕΑ στον δοκιμαζόμενο λαό της Γιουγκοσλαβίας την περίοδο των ΝΑΤΟΪΚΩΝ Βομβαρδισμών.
Αντιτάχθηκε στην παραχώρηση τμήματος της έκτασης του ΕΑΤ-ΕΣΑ στο Μέγαρο Μουσικής και στην καταστροφή του μικρού θεάτρου του ΣΦΕΑ που υπήρχε στο χώρο αυτόν.
Του απονεμήθηκαν δυο διπλώματα ευρεσιτεχνίας- από τον ελληνικό και τον ευρωπαϊκό οργανισμό - σχετικά με την αξιοποίηση της άνωσης.
Ήταν ένας σεμνός σύντροφος, πρωτοπόρος κομμουνιστής. Ήταν από τους συντρόφους εκείνους που ήταν πάντα δραστήριοι, ενδιαφερόταν για όλους και για όλα, πάντα να προσφέρει, με ευγένεια και σεμνότητα. Έμεινε αλύγιστος μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του, πιστός στην ιδεολογία του, προσφέροντας τις γνώσεις και τις εμπειρίες του. Με το παράδειγμά του διαπαιδαγωγούσε τους νέους αγωνιστές.
Εμείς, οι συναγωνιστές και σύντροφοί του στον ΣΦΕΑ, που για πολλά χρόνια πορευτήκαμε μαζί του, με εκτίμηση, σεβασμό και βαθιά θλίψη τον αποχαιρετούμε σήμερα.
Η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 05 Φεβρουαρίου στις 11:00 στο Νεκροταφείο στα Γλυκά Νερά.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Με βαθύτατη θλίψη και συγκίνηση αποχαιρετάμε τον συναγωνιστή Γιώργο Νικόπουλο που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 96 χρονών.
Ο συναγωνιστής Γιώργος γεννήθηκε το 1926 στο Καλοχώρι Καστοριάς. Καταγόταν από οικογένεια φτωχών αγροτών και συνάμα αγωνιστών.
Εντάχθηκε από μικρή ηλικία στην ΕΠΟΝ Καστοριάς το 1943 και στην συνέχεια στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Τραυματίζεται το 1948, πιάνεται αιχμάλωτος και έκτοτε διανύει μια πορεία 16,5 χρόνων με φυλακές και εξορίες ως θανατοποινίτης στην Κέρκυρα. Απέναντι στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, τα στερήσεις, όχι μόνο στάθηκε αλύγιστος, αλλά με μεγαλύτερη αυταπάρνηση στη συνέχεια, έδωσε τη μάχη για τα δίκια του λαού.
Το 1964 απελευθερώνεται, μπαίνει κατευθείαν στη δράση ως μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής της ΕΔΑ σε πολύ δύσκολες συνθήκες διώξεων και παρανομίας. Το 1964 με άλλους αγωνιστές διεκδικούν την ένταξη των γουνεργατών στο ΙΚΑ.
Συλλαμβάνεται εκ νέου την 21 Απριλίου του 1967 με την επιβολή της δικτατορίας. Εξορίζεται στη Γυάρο και στη Λέρο έως το 1970, μαζί με τον πατέρα του και τον αδερφό του, επίσης αγωνιστές του λαϊκού κινήματος.
Με την απελευθέρωσή του επέστρεψε στην Καστοριά όπου εργάστηκε ως γουνεργάτης και στη συνέχεια ως αυτοαπασχολούμενος στη γούνα. Παντρεύεται με την Αγνή Ζιώγα και αποκτά 2 παιδιά, τη Ζωή και τον Στέργιο.
Με πρωτοβουλία του, το 1974, συγκέντρωσε τους πιο πρωτοπόρους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και συγκρότησαν με αυτόν Γραμματέα την πρώτη Νομαρχιακή Επιτροπή Καστοριάς του ΚΚΕ. Διετέλεσε Γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής ως και το 1977. Υπήρξε για πολλές φορές υποψήφιος βουλευτής Καστοριάς του ΚΚΕ και για πολλά χρόνια μέλος της Επιτροπής Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ.
Τη δύσκολη περίοδο του 1989-1991, ο σύντροφος Γιώργος, και άλλοι πρωτοπόροι σύντροφοι, κράτησαν όρθιο το Κόμμα. Τα χρόνια της ανασυγκρότησης υπήρξε ξανά Γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής από το 1991 έως και το 1999, συμβάλλοντας στην ανασυγκρότηση των Κομματικών Οργανώσεων και στη διατήρηση και ενδυνάμωση των επαναστατικών χαρακτηριστικών του Κόμματος. Δραστήριος και τα επόμενα χρόνια, πάλεψε για την υλοποίηση των στόχων του Κόμματος μέσα από την ΚΟΒ Καστοριάς. Διατέλεσε πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Καστοριάς έως το 2015. Η φυσιογνωμία του ήταν σεβαστή ακόμα και από τους πολιτικούς του αντίπαλους.
Ο συναγωνιστής Γιώργος μέχρι και την τελευταία στιγμή της ζωής του είχε έγνοια για τη δράση του Κόμματος και της ΚΝΕ. Πάντα με αγάπη και φροντίδα, με σεμνότητα, συμβούλευε με την εμπειρία του και στήριζε τους νέους συντρόφους. Όλη του τη ζωή, τον χαρακτήριζε η ανιδιοτέλεια, η ακούραστη προσφορά του και η αλύγιστη πίστη για την τελική νίκη του λαού μας.
Κρατάμε τα δικά του λόγια, μπροστά στα εγκαίνια του Μουσείου – Μνημείου του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΔΣΕ στο Νεστόριο Καστοριάς, λίγους μήνες πριν: «Χαιρετίζω με μεγάλη συγκίνηση την προσπάθεια που κάνει το Κόμμα μας τις τελευταίες δεκαετίες να αναδείξει την Ιστορία ολόκληρης της δεκαετίας του '40. Είναι η Ιστορία που γράψαμε εμείς, ολόκληρος ο ελληνικός λαός. Είναι η Ιστορία που δείχνει ότι όταν ένας λαός θέλει, μπορεί να βάλει εμπόδια, να ανακόψει ανώτερους αντιπάλους, να κινήσει γη και ουρανό για να υπερασπιστεί τα δίκια της τάξης του, της πατρίδας του».
Ο Νικόπουλος Γιώργος ήταν μέλος του ΣΦΕΑ 1967-1974
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΔΕΛΤΊΟ ΤΎΠΟΥ
«Τοπόσημο» κυνισμού
Μόνο ως μνημείο πολιτικού κυνισμού θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η αναφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη στον Άη Στράτη ως «τοπόσημο διχασμού» στο μήνυμά του για τα Θεοφάνεια. Γιατί αφορά ένα νησί όπου μαρτύρησαν χιλιάδες ανώνυμοι και επώνυμοι κομμουνιστές και όι μόνο, όπως ο Κώστας Βάρναλης, ο Δημήτρης Γληνός, ο Μάνος Κατράκης, ο Γιάννης Ρίτσος και ο
Στον Άη Στράτη εξόρισαν τα καθεστώτα της χώρας από το 1920 έως και το 1962, όσους θεωρούσαν «επικίνδυνους» για την κυριαρχία τους, κατά κύριο λόγο τους κομμουνιστές. Το θανατονησί αυτό χρησιμοποίησε ως τόπο εξορίας ο Ιωάννης Μεταξάς και τον μιμήθηκαν τόσο οι κατοχικές όσο και οι πρώτες μεταπολεμικές και μετεμφυλιακές κυβερνήσεις. Τότε που το πογκρόμ εναντίον των κομμουνιστών από τοαστυνομικό κράτος της Δεξιάς,σε αγαστή, βέβαια, συνεργασία με το παρακράτος και τον «συμμαχικό παράγοντα» έφτασαν στο αποκορύφωμά τους.
Δεν πρόκειται, φυσικά, για κάποιο ‘γλωσσικό ολίσθημα’ του πρωθυπουργού ή ‘αστοχία’ των λογογράφων του Μαξίμου. Δεν ξεχνάμε, βέβαια, ότι ήταν αυτός που δήλωνε πριν μερικά χρόνια ότι έναν 17χρονο δεν τον ενδιαφέρει η δολοφονία Λαμπράκη πριν 50 χρόνια, αποδεικνύοντας ότι, όχι μόνο έχει ασθενή μνήμη, αλλά συμβάλλει και στην αναθεώρηση της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Αυτός που, εξοργίζοντας το πανελλήνιο, δήλωνε στη Βουλή πως ήταν «ο μικρότερος πολιτικός κρατούμενος στο Παρίσι»!
Δεν είναι τυχαίο ότι οι ομογάλακτοι του κ. Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη και τα ακροδεξιά στοιχεία της πόλης επιχειρούν το σβήσιμο της ιστορικής της μνήμης, απαιτώντας, με τη συνδρομή της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας, την αποκαθήλωση της ‘διχαστικής΄- οποία σατανική σύμπτωση! - αναθηματικής στήλης, ανάμεσα στο Βασιλικό Θέατρο και το Λευκό Πύργο, που τιμά τους αντάρτες του ΕΛΑΣ, τους απελευθερωτές της πόλης από τους Ναζί, στις 30 Οκτωβρίου 1944;
Ο Σύνδεσμός μας, όπως πάντα θα βρεθεί απέναντι σε κάθε κρατική και παρακρατική προσπάθεια παραχάραξης του αντιστασιακού - αγωνιστικού παρελθόντος της χώρας μας, πάντα πιστός στο πρόταγμα ότι: «Ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη».
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Η αξέχαστη μαχήτρια του 1-1-4 και του 15%, η Ζαχαρούλα των αγώνων και του πολιτισμού του Πειραιά, η εμβληματική Λαμπράκισσα πέθανε σε ηλικία 71 ετών
Πριν από λίγες ημέρες έφυγε από κοντά μας η αξέχαστη μαχήτρια του 1-1-4 και του 15%, η Ζαχαρούλα των αγώνων και του πολιτισμού του Πειραιά. Εμβληματική Λαμπράκισσα, κρίκος ενδιάμεσος ανάμεσα στους ύστερους ΕΠΟΝίτες και τους νέους εργάτες, φοιτητές και μαθητές του Πειραιά. Ο χαμός της προξένησε μεγάλη συγκίνηση και άφατη λύπη στους παλιούς και νέους αγωνιστές της Αριστεράς και ιδιαίτερα στην εργατούπολη του Πειραιά.
Η οικογένειά της με καταγωγή από τη Μάνη, με την ένταξή της στην Αντίσταση άφησε πίσω το συντηρητικό παρελθόν της και συστρατεύθηκε στο εργατικό κίνημα πληρώνοντας βαρύ τίμημα. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, η Ζαχαρούλα, που είχε πάντοτε την αίσθηση του δίκαιου και του άδικου, εντάχθηκε και αγωνίστηκε μέσα από τις γραμμές των αριστερών και δημοκρατικών οργανώσεων νεολαίας: από τη Ν.ΕΔΑ Πειραιά στη Δημοκρατική Κίνηση Νέων «Γρηγόρης Λαμπράκης» και ύστερα στη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη. Η αγωνιστική και πολιτιστική προσφορά της στο νεολαιίστικο και το εργατικό κίνημα είναι ανυπολόγιστη.
Στις αρχές και στα μέσα της δεκαετίας του 1960 ο Πειραιάς ήταν ένα εργοτάξιο και πολυώνυμο εργατικών αγώνων, φοιτητικών και συνδικαλιστικών συσπειρώσεων, πολιτιστικών δράσεων, διαμόρφωσης ρευμάτων και κινημάτων νυχτερινών μαθητών και νέων κοριτσιών.
Μέσα σε αυτόν τον στρόβιλο των κοινωνικών αγώνων και των πολιτιστικών παρεμβάσεων μεγάλωσε η Ζαχαρούλα και αναδείχθηκε σε ένα πρώτης τάξεως μαζικό και πολιτιστικό στέλεχος της Πειραιώτικης Αριστερής Νεολαίας. Με την είσοδό της το 1959 στην Ανωτέρα Βιομηχανική Σχολή, αργότερα Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Πειραιώς (ΑΒΣΠ), εντάχθηκε στην οργάνωση της Ν.ΕΔΑ της Σχολής και ανέπτυξε πλούσια δραστηριότητα για τη «δημοσιοποίηση» της Σχολής και την προαγωγή του δημοκρατικού συνδικαλιστικού φοιτητικού κινήματος. Το 1961-1962 καθοδηγούσε τις μαθητικές οργανώσεις της Ν.ΕΔΑ στον Πειραιά, ενώ το 1963, μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, εντάχθηκε στη Δημοκρατική Κίνηση Νέων «Γρηγόρης Λαμπράκης» (ΔΚΝΓΛ) και το 1965 εκλέχθηκε αναπληρωματικό μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη (ΔΝΛ). Ταυτόχρονα, ήταν μέλος του Γραφείου Πόλης της Οργάνωσης του Πειραιά και υπεύθυνη για τις συνοικίες και τον μαθητικό τομέα. Η Ζαχαρούλα όργωνε ακατάπαυστα τις συνοικίες της πόλης του λιμανιού και συνέβαλε σημαντικά στην ταχεία εξάπλωση του κινήματος των Λεσχών της Νεολαίας Λαμπράκη στην Α΄ και Β΄ Περιφέρεια Πειραιά. Θα λέγαμε, όπως και για άλλα επίλεκτα μέλη της Νεολαίας Λαμπράκη, ότι όποια πέτρα κι αν σήκωνες τότε στον Πειραιά, από κάτω θα έβρισκες τη δουλειά της Ζαχαρούλας.
Στη δικτατορία των συνταγματαρχών θα συλληφθεί, στην αρχή θα εκτοπιστεί στην Αλικαρνασσό και στη συνέχεια θα κρατηθεί στο στρατόπεδο του Ωρωπού. Ήταν σε μια ομάδα αριστερών φοιτητών της Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής Πειραιά, όπως ο Κώστας Κωσταράκος, ο Σταμάτης Κοιλάκος, ο Ανδρέας Σαββάκης και ο Γιάννης Ζωηόπουλος, που διαγράφηκαν για την αντιστασιακή τους δράση από το μητρώο των φοιτητών της ΑΒΣΠ, η διοίκηση της οποίας είχε το θράσος να στείλει έγγραφα στις φυλακές και τις εξορίες τους για να απολογηθούν για το μεγάλο «αμάρτημα» της εναντίωσής τους στο χουντικό καθεστώς. Μετά την πτώση της δικτατορίας, η Ζαχαρούλα θα ενταχθεί στο ΚΚΕ Εσωτερικού, για να προσεγγίσει αργότερα διάφορα σχήματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.
Η Ζαχαρούλα Χονδροκούκη-Καπουράνη, γεννημένη στον πόλεμο και μεγαλωμένη στα σκληρά χρόνια που ακολούθησαν, συνιστά κλασική, αντιπροσωπευτική μορφή λαμπράκισσας. Υπήρξε μια ευγενική φυσιογνωμία, με ήπιο χαρακτήρα και με ανοιχτές τις αγκαλιές της για όλον τον κόσμο. Θα μείνει αξέχαστη τόσο στον αγαπημένο της γιο Πάνο όσο και σε όλους τους φίλους και συντρόφους της. Παντοτινό φωτεινό παράδειγμα για τους νέους που μπαίνουν στους ωραίους αγώνες για την κοινωνική προκοπή
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Όχι στην έκδοση του Τζούλιαν Ασσάνζ στις ΗΠΑ!
O ΣΦΕΑ 1967-1974 εκφράζει την έντονη διαμαρτυρία του για την καταπάτηση του δικαίου διεθνώς εις βάρος του Τζούλιαν Ασάνζ, του γενναίου δημοσιογράφου που κρατείται σε φυλακή υψίστης ασφαλείας κοντά στο Λονδίνο εδώ και δυόμιση χρόνια, αφού είχε παραμείνει εφτά χρόνια έγκλειστος στην πρεσβεία του Ισημερινού.
Στις 10 Δεκεμβρίου 2021, το Βρετανικό Ανώτατο Δικαστήριο ενέκρινε την έκδοση του Ασάνζ στις ΗΠΑ όπου τον περιμένει ποινή κάθειρξης 175 ετών, γιατί αποκάλυψε εγκλήματα των αμερικανικών και άλλων κυβερνήσεων, καθώς και πολυεθνικών κολοσσών. Το δικαστήριο, δυστυχώς, αποδέχτηκε τις αμερικανικές κατηγορίες κατά του βραβευμένου δημοσιογράφου και εκδότη των Wikileaks, γεγονός που αποτελεί βαρύτατο πλήγμα τόσο για τον Ασσάνζ όσο και για την ανεξάρτητη ερευνητική δημοσιογραφία και την ελευθεροτυπία διεθνώς.
Εκφράζουμε την αγωνία μας για τη ζωή του και για το μέλλον της ελεύθερης δημοσιογραφίας και της ελευθεροτυπίας διεθνώς. Απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση του Τζούλιαν Ασσάνζ.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΑΠΩΛΕΙΑ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗ ΜΑΣ
Ο συναγωνιστής μας Στέργιος Κατσαρός έχασε χτες Σάββατο 11/12, τη μάχη με τον καρκίνο στα 83 του χρόνια.
Γεννήθηκε το 1938 στο Βαθύκοιλο Πελασγίας Φθιώτιδας. Μέλος της προδικτατορικής ΕΔΑ και των Λαμπράκηδων, ως φοιτητής της ΦΜΣ του ΕΚΠΑ συμμετείχε ενεργά στους αγώνες για το 15% στην Παιδεία και στη λαϊκή έκρηξη των 'Ιουλιανών" του 1965. Καταζητούμενος από τη χούντα τον Απρίλη του 1967, καταφέρνει να διαφύγει στο εξωτερικό και να φτάσει, με μυθιστορηματικό τρόπο, στην Κούβα - "τη μοναδική του πατρίδα", όπως έλεγε - λίγο μετά τον θάνατο του Τσε.
Επιστρέφει στην Ελλάδα το Μάη του '68 και συμμετέχει ενεργά στην αντιδικτατορική αντίσταση για την οποία συλλαμβάνεται στις 5 Σεπτεμβρίου 1969, βασανίζεται άγρια στην ΚΥΠ και την Ασφάλεια Θεσσαλονίκης, και καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη από το Έκτακτο Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης για τη συμμετοχή του στην αντιδικτατορική οργάνωση "ΛΑΪΚΗ ΠΑΛΗ". Αποφυλακίζεται τον Αύγουστο του 1973 και τον Νοέμβριο συμμετέχει στην εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Τη μεταδικτατορική περίοδο, ενεργός πολιτικά έως την τελευταία του στιγμή, δουλεύει οικοδόμος, λιθοξόος, πετροχτίστης.
Τις εμπειρίες και απόψεις του έχει καταγράψει στο βιβλίο του "Εγώ ο προβοκάτορας, ο τρομοκράτης", εκδ. ΜΑΥΡΗ ΛΙΣΤΑ.
Γραμμένη σε πρώτο πρόσωπο, η ζωντανή αυτή αφήγηση μας μεταφέρει από τη Νεολαία Λαμπράκη και τα οδοφράγματα των Ιουλιανών το 1965 στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου το 1967 και την παρανομία, και από την Κούβα, στην οποία ο Κατσαρός βρέθηκε ως...ναυαγός λίγο μετά το θάνατο του Τσε Γκεβάρα, στην Τήνο και στις παράνομες επαφές στο σπίτι του Γιαννούλη Χαλεπά.
Το κείμενο αυτό έρχεται να φωτίσει μια σημαντική περίοδο της πρόσφατης νεοελληνικής ιστορίας, όχι από τη θέση του ιστορικού ή του απλού παρατηρητή, αλλά μέσα από τη ματιά ενός αγωνιστή με ενεργό συμμετοχή στα γεγονότα. Κι αυτή η ματιά δεν εξαντλείται στην περιγραφή των επαναστατικών τάσεων και οργανώσεων της Αριστεράς, ούτε περιορίζεται στο ρόλο της βίας στη σύγχρονη ιστορία, αλλά προχωράει πιο βαθιά, για να κοιτάξει τις σχέσεις των ανθρώπων μέσα στα κινήματα - στις οργανώσεις, στο πεζοδρόμιο, στις φυλακές.
Οι σύντροφοί του από τη ΛΑΪΚΗ ΠΑΛΗ, οι συναγωνιστές / τριες του από τον ΣΦΕΑ 1967-1974, τον αποχαιρετούμε με ανεξίτηλη τη θύμησή του από τα 'πέτρινα χρόνια' της χούντας. Τα συλλυπητήρια και η σκέψη μας στη συντρόφισσά του Νίνα και τα παιδιά του.
Η κηδεία του σ. Στέργιου θα γίνει αύριο Δευτέρα, στις 3μ.μ., στην εκκλησία Κοιμησεως της Θεοτόκου στο κέντρο Αμαρουσίου και η ταφή του την Τρίτη στις 12.00 το μεσημέρι, στη γενέτειρά του, το Βαθύκοιλο Πελασγίας Φθιώτιδας.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
"Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΝ ΔΙΚΑΖΕΤΑΙ!"
Εκδικάστηκε σήμερα 9/12 στο Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης, η αίτηση των κληρονόμων του στρατηγού Αθ. Χρυσοχόου κατά του Δήμου Θεσσαλονίκης, της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης, της Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας και του Υπουργείου Εσωτερικών για την ακύρωση της μετονομασίας της οδού Αθ. Χρυσοχόου - φρούραρχος Θεσσαλονίκης και Γενικός Διοικητής Μακεδονίας επί ναζιστικής Κατοχής- σε οδό Αλβέρτου Ναρ.
Στο ακροατήριο παραστάθηκαν μόνον οι παρεμβαίνοντες Α. Γρίμπας, Τρ. Μηταφίδης και Σπ. Σακκέτας, μέλη του Σ.Φ.Ε.Α. 1967-1974, με τους πληρεξούσιους δικηγόρους τους, Καμτσίδου Ιφιγένεια, αναπληρώτρια καθηγήτρια Νομικής ΑΠΘ και Βασίλη Τσιγαρίδα, δρ. Νομικής ΑΠΘ.
Το Δικαστήριο τους έδωσε προθεσμία για την υποβολή υπομνήματος μέχρι τις 16/12, όπου θα αναπτυχθούν, για μια ακόμη φορά, οι λόγοι που επέβαλαν την μετονομασία της οδού στο πλαίσιο αποκατάστασης της ιστορικής μνήμης της πόλης.
Με σύνθημα ""Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΝ ΔΙΚΑΖΕΤΑΙ" μέλη του Σ.Φ.Ε.Α. 1967-1974 και πολίτες της Θεσσαλονίκης συγκεντρώθηκαν μπροστά στο Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης και εκδήλωσαν την υποστήριξή τους στην καθ' όλα νόμιμη απόφαση του Δήμου Θεσσαλονίκης να μετονομάσει την οδό.
Το όνομά του Αθ. Χρυσοχόου απέδωσε 'τιμητικά΄ σε δρόμο της πόλης το παράνομο, διορισμένο από τη χούντα Δ.Σ.Θ. Οι απόγονοι του Αθ. Χρυσοχόου όχι μόνο έχουν προσφύγει στα δικαστήρια για την ακύρωση της μετονομασίας, αλλά, παράλληλα, έχουν καταθέσει αγωγή αποζημίωσης ύψους 600.000 Ε (!) για "προσβολή μνήμης νεκρού" κατά των παραπάνω τριών μελών του Σ.Φ.Ε.Α. 1967-1974, επειδή με ανοιχτή επιστολή τους προς το ΔΣΘ τόνισαν την ανάγκη να μετονομαστεί ο δρόμος.
Να υπενθυμίσουμε ότι μετά από αίτημα του Σ.Φ.Ε.Α. 1967-1974, το ΔΣΘ είχε αποφασίσει το 2012 την αναθεώρηση των ονοματοδοσιών που αφορούσαν σε συνεργάτες των κατακτητών.
More...
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ Δ.Σ του ΣΦΕΑ
Με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό στις 29/11
Το ΔΣ του ΣΦΕΑ εκφράζει την αμέριστη συμπαράσταση του στο συνεχιζόμενο δίκαιο αγώνα των Παλαιστινίων
και ενάντια σε μέτρα που λαμβ'ανονται σε βάρος των δικαιωμάτων του Παλαιστινιακού Λαού
Καλεί τους Αντιστασιακούς Αγωνιστές να εκφράσουν πιο ενεργά την αλληλεγγύη τους στο Παλαιστινιακό
λαό, καταδικάζοντας τα εγκλ'ηματα της Ισραηλινής κατοχής σε βάρος των Παλαιστινίων.
ΖΗΤΑ:
- Τον τερματισμό της Ισραηλινής κατοχής και των συνεπειών της.
- Τη δημιουργία ενιαίου ανεξάρτητου Παλαιστινισακου Κράτους, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ στα σύνορα του 1967
- Το δικαίωμα της επιστροφής όλων των Παλαιστινίων προσφύγων στις εστίες τους με βάση τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ
-Την αμεση απελευθερωση ολων των παλαιστινίων και άλλων πολιτικών κρατουμένων που κρατούνται στις Ισραηλινές φυλακές.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Δελτίο Τύπου
Ο Σ.Φ.Ε.Α. χαιρετίζει τη μεγαλειώδη πορεία του λαού και της νεολαίας από το Πολυτεχνείο στην Αμερικάνικη Πρεσβεία στις 17-11-2021.
Ήταν από τις μαζικότερες και πιο δυναμικές πορείες της τελευταίας δεκαετίας. Είμαστε όμως υποχρεωμένοι να επισημάνουμε τις ελάχιστες μεμονωμένες συμπεριφορές αυταρχισμού και τραμπουκισμού κάποιων αυτόκλητων φρουρών του ιερού χώρου του Πολυτεχνείου, που φερόμενοι ως χωροφύλακες προέβησαν την ημέρα εκείνη, πριν την πορεία, σε ασχήμιες και τραμπουκισμούς.
Συγκεκριμένα:
- Προσπάθησαν να παρεμποδίσουν την κατάθεση στεφάνου από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
- Απαγόρευσαν στον Πρύτανη του Ε.Μ.Π. να καταθέσει στεφάνι και τον προπηλάκισαν ενώ συνόδευε την Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
- Δεν επέτρεψαν να γίνει κατάθεση στεφάνου από τη διακομματική αντιπροσωπεία της Βουλής των Ελλήνων.
- Προσπάθησαν να παρεμποδίσουν τη κατάθεση στεφάνου από το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
- Στους προπηλακισμούς και μικροσυμπλοκές που έγιναν, μεταξύ των άλλων, τραυμάτισαν το γενικό γραμματέα του Σ.Φ.Ε.Α. Νίκο Μανιό.
Πιστεύουμε ότι παρόμοια θλιβερά φαινόμενα δεν έχουν θέση στις εκδηλώσεις μνήμης του Πολυτεχνείου, γι’ αυτό καταγγέλλουμε κάθε προσπάθεια και ενέργεια ιδιοποίησης αλλά και φραγμού συμμετοχής των θεσμικών οργάνων της πολιτείας.
Τέλος θεωρούμε σκόπιμο να αναφέρουμε στους «φύλακες» της σημαίας του Πολυτεχνείου, ότι δεν υπάρχουν ιδιοκτήτες της, ούτε ορίστηκαν θεματοφύλακες, ούτε και επιτρέπεται η σημαία του Πολυτεχνείου να κάνει αυτόνομη πορεία χωριστά από το λαό και τη νεολαία.
Ελπίζουμε με την ίδρυση του Μουσείου της Αντιδικτατορικής Αντίστασης, οι κάτοχοι να την παραδώσουν εκεί που ανήκει.
Αθήνα την 24-11-2021
Ο Πρόεδρος Ο Γενικός Γραμματέας
Ευάγγελος Γκιουγκής Νίκος Μανιός
Πολωνικό περίπτερο της ΔΕΘ όπου γίνονταν οι δίκες την περίοδο της χούντας
Από την πορεία για το Πολυτεχνείο στη Θεσσαλονίκη
