Ωρωπός, 21 Ιουλίου 2020

ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ των ΠΡΩΗΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΩΡΩΠΟΥ στο ΔΗΜΟ

Εκδήλωση της Βουλής των Ελλήνων στις παλαιές Φυλακές Ωρωπού με αφορμή τη συμπλήρωση 46 χρόνων από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας

Παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας κυρίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου, του Πρωθυπουργού κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, και του Προέδρου της Βουλής κ. Κωνσταντίνου Τασούλα, η Βουλή των Ελλήνων διοργάνωσε εκδήλωση με αφορμή τη συμπλήρωση 46 ετών από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, στο συγκρότημα των πρώην φυλακών Ωρωπού. Ενός ιστορικού τόπου που έχει καταγραφεί στη συλλογική μνήμη ως τόπος κράτησης και μαρτυρίου αγωνιστών που διώχθηκαν από τη χούντα για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Ενός χώρου ποτισμένου με Ιστορία και βιώματα που έγιναν τραγούδια, όπως αυτό του κορυφαίου μουσικοσυνθέτη μας Μίκη Θεοδωράκη: «Κι εσυ λαέ βασανισμένε, μην ξεχνάς τον Ωρωπό».

Αυτό το ιστορικό συγκρότημα, των πρώην φυλακών Ωρωπού, παραχωρήθηκε από το Υπουργείο Δικαιοσύνης στο Δήμο Ωρωπού με σκοπό την ίδρυση «Κέντρου Ιστορίας, Δημοκρατίας και Δομών  Πολιτισμού», αφήνοντας πίσω μια μαύρη εποχή του τόπου μας.

 

Στην εκδήλωση παρέμβαση έκανε και ο Πρόεδρος του ΣΦΕΑ Σπύρος Χαλβατζής, οποίος είχε κάνει κρατούμενος στον ΩΡΩΠΟ κατά τη διάρκεια της δικτατορίας.

      Από πλευράς ΣΦΕΑ παραβρέθηκαν τα Μέλη του Δ.Σ., Νίκος Τριανταφύλλου, Ντίνα Κούκου, Γιάννης Ξαρχουλάκος, Στέργιος Βασιλείου, Όλγα Τσολακίδου και ο Θόδωρος Στίνης.

Ομιλία του Προέδρου του Συνδέσμου  Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974   Σπύρου Χαλβατζή.

   Ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974 (ΣΦΕΑ), κ. Σπύρος Χαλβατζής, υπογράμμισε τον συμβολικό χαρακτήρα της σημερινής εκδήλωσης, 46 χρόνια μετά την κατάρρευση της στρατιωτικής δικτατορίας και 53 χρόνια από το πραξικόπημα της χούντας και την επιβολή της. Όπως επισήμανε, «ο χώρος αυτός, για μας τους αντιδικτατορικούς αγωνιστές, δεν είναι απλά ένας ακόμα μουσειακός χώρος. Είναι ένας χώρος όπου θα συγκεντρωθούν αρχειακά υλικά από τον αγώνα του λαού και της νεολαίας ενάντια στη δικτατορία. Ένας χώρος, όπου οι επισκέπτες, και ειδικά οι νέοι και οι νέες της πατρίδας μας, θα μπορούν να γνωρίζουν σε βάθος τι έπραξαν οι πατεράδες και οι παππούδες τους εκείνη την περίοδο».

 

Ομιλία του προέδρου του Συνδέσμου Φυλακισθέντων & Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974 (ΣΦΕΑ) Σπύρου Χαλβατζή

Ωρωπός, Τρίτη 21 Ιουλίου 2020

Συγκρότημα πρώην Φυλακών Ωρωπού.

Κα Πρόεδρε της Δημοκρατίας.

Κύριε Προθυπουργέ.

Κε Πρόεδρε της Βουλής.

Κυρίες και Κύριοι.

Αγαπητοί Συναγωνιστές και σύντροφοι.

            Η σημερινή εκδήλωση έχει έναν συμβολικό χαρακτήρα. Σαράντα έξι χρόνια από την κατάρρευση της στρατιωτικής δικτατορίας και 53 χρόνια από το πραξικόπημα της χούντας και την επιβολή της, ένας από τους χώρους όπου κρατήθηκαν αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα, παραχωρείται από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, στον Δήμο της περιοχής. Είναι ένα πρώτο θετικό βήμα.

   Ο χώρος αυτός, για τον Σύνδεσμο Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-74, για μας τους αντιδικτατορικούς αγωνιστές, δεν είναι απλά ένας ακόμα μουσειακός χώρος. Είναι ένας χώρος όπου θα συγκεντρωθούν αρχειακά υλικά από τον αγώνα του λαού και της νεολαίας ενάντια στη δικτατορία.  Ένας χώρος, όπου οι επισκέπτες και ειδικά οι νέοι και οι νέες της πατρίδας μας θα γνωρίζουν σε βάθος τι έπραξαν οι πατεράδες, οι παππούδες τους εκείνη την περίοδο.

    Θα μαθαίνουν για τις αιτίες που επέβαλαν τη δικτατορία και το ρόλο που έπαιξαν οι Αμερικάνοι στην επιβολή και εδραίωσή της. Να συνειδητοποιούν ποιος κάθε φορά είναι ο αντίπαλός τους.  Θα κατανοούν ότι σε όλες τις συνθήκες και στις πιο σκληρές, πάντα θα υπάρχουν αγωνιστές και αγωνίστριες που δεν σκύβουν το κεφάλι. Αντιστέκονται. Και η αντίστασή τους αυτή πληρώνεται. Όπως έγινε με τους χιλιάδες που βασανίστηκαν στις εξορίες, στη Γυάρο, από τις πρώτες μέρες της δικτατορίας, στη Λέρο αργότερα, σε άλλα νησιά εξορίας, στις φυλακές και στα άντρα βασανισμού.  Αγωνιστές που κινήθηκαν στα όρια των αντοχών τους, αντιστεκόμενοι στη βία της εξουσίας, στους εκβιασμούς και τις κάθε μορφής κακουχίες. Που “χόρεψαν στο φτερό του καρχαρία”, όπως λέει ο Kαβαδίας σε ένα ποίημά του.  

       Δεν ήταν λίγοι οι ασυμβίβαστοι που την τελευταία πνοή τους την άφησαν στον Ιππόδρομο, στη Γυάρο, τη Λέρο στον Ωρωπό. Αλλά και άλλοι που βασανίστηκαν απάνθρωπα στο ΕΑΤ/ΕΣΑ, στη Μπουμπουλίνας, στο Γ΄ Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη, με κορύφωση του αγώνα και της θυσίας στην εξέγερση του Νοέμβρη το 1973 στο Πολυτεχνείο και τις επόμενες μέρες.

            Θεωρούμε ότι οι νέοι και οι νέες της πατρίδας μας χρειάζεται να αντλούν από τα νάματα του αγώνα. Να διδάσκονται από την πρόσφατη ιστορία του αντιστασιακού κινήματος. Να παίρνουν δύναμη και αυτοπεποίθηση, ότι όπως τότε, έτσι και σήμερα και πάντα, να στέκονται ασυμβίβαστοι. Να αγωνίζονται. Γιατί χωρίς οργανωμένο, ανυποχώρητο αγώνα τίποτα δεν καταχτιέται.

Να γνωρίζουν ότι σε όλες τις ιστορικές περιόδους της πατρίδας μας, πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν αγωνιστές που θα στέκονται κόντρα στην αδικία, στην καταπίεση, τον αυταρχισμό στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

            Να κατανοούν βαθιά ότι αυτό που φαίνεται, που θεωρείται από κάποιους απραγματοποίητο, μπορεί να γίνεται κατορθωτό, όταν υπάρχει αγωνιστική διάθεση και οργανωμένη πάλη από το λαό και τη νεολαία.

            Όταν μέσα από την αγωνιστική δράση σπάζουμε την ηττοπάθεια, τη λογική του συμβιβασμού της υποταγής. Αυτό έγινε εκείνη την περίοδο στα σκληρά χρόνια του αγώνα ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία.

            Στο χώρο αυτό, εδώ στον Ωρωπό, μεταφερθήκαν από τη Λέρο, τον Αύγουστο του 1968, 72 εξόριστοι, κυρίως νέοι κομμουνιστές, για να αποκοπούν από τους μεγαλύτερους, να καταστούν ευάλωτοι στη βία και την προπαγάνδα της χούντας. Η προσπάθειά τους να επιβάλλουν κανόνες στρατιωτικής πειθαρχίας, ταπείνωσης και χειραγώγησης δεν πέρασε, γιατί με ευθύνη της καθοδηγητικής ομάδας υπήρξε οργανωμένη ανυπακοή των πολιτικών κρατουμένων. Με απεργία πείνας απάντησαν στην τρομοκρατία των δεσμωτών τους, στις πιέσεις για να υπογράψουν οι νεολαίοι δήλωση μετάνοιας. Η δικτατορία είχε υποστεί μια ήττα, έστω προσωρινή στην επιδίωξη της για τη δημιουργία ενός «πρότυπου» στρατοπέδου. Γι’ αυτό τον λόγο αποφασίστηκε ξανά η μεταφορά μας από τον Ωρωπό στη Γυάρο.

            Σήμερα εδώ, είναι παρούσες και παρόντες αγωνίστριες αγωνιστές που τότε παιδιά 19 και 20 χρονών, κοριτσόπουλα εικοσάχρονα, εργάτριες και φοιτήτριες, που βασανίστηκαν σκληρά στα άντρα βασανισμών, αλλά στάθηκαν όρθιοι και όρθιες. Αν και πέρασαν 53 χρόνια από τότε παραμένουν νέες και νέοι στη σκέψη, στην ψυχή και στην αγωνιστική διάθεση.

Δίνουν και σήμερα τις καθημερινές μάχες μέσα από τις γραμμές του μαζικού λαϊκού κινήματος, για τη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων, των συνταξιούχων, ενάντια στις μνημονιακές και άλλες περικοπές μισθών, συντάξεων, κοινωνικών παροχών, ενάντια στην περιστολή δημοκρατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.

            Δεν απεμπολούμε το σύνθημα του Πολυτεχνείου, Ψωμί–Παιδεία- Ελευθερία- Εθνική ανεξαρτησία, έξω οι ΗΠΑ. 53 χρόνια μετά συνεχίζουμε, γιατί οι κίνδυνοι είναι πολλοί για το λαό και τη νεολαία.

            Γιατί η άρχουσα τάξη της Τουρκίας, συνεχίζει και κλιμακώνει την επιθετική της πολιτική ενάντια στην πατρίδα μας. Γιατί μέρα με τη μέρα προστίθενται νέοι κρίκοι στην αλυσίδα της επιθετικότητας, όπως έγινε με την μετατροπή της Αγιά Σοφιάς, αυτού του μνημείου της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, σε τζαμί.

Γιατί τέλος, τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν καθημερινά στη ΜΑ, στην ευρύτερη περιοχή από το σκληρό ανταγωνισμό ισχυρών καπιταλιστικών δυνάμεων για το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις τους.

            Οι αντιστασιακοί αγωνιστές, ο ΣΦΕΑ 1967-74 καλεί τους εργαζόμενους και τη νεολαία, σε επαγρύπνηση και εγρήγορση. Για τη διεκδίκηση όσων δικαιούνται και τους τα στέρησαν. Για να μην πληρώσουν τα βάρη και της νέας κρίσης. Να διεκδικήσουν την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.

 

ΩΡΩΠΟΣ:  21-7-2020

ΣΠΥΡΟΣ ΧΑΛΒΑΤΖΗΣ

ΠΡΟΕΔΡΟΣ του "ΣΦΕΑ 1967-1974"