ΣΦΕΑ 1967-1974 για τις ΄προληπτικές προσαγωγές΄

'Προληπτικές προσαγωγές' = προληπτική καταστολή

“'Αν και τα διεθνή δικαστήρια έχουν κατ’ επανάληψη καταδικάσει τη χώρα μας για άνομη συμπεριφορά της ΕΛΑΣ σε βάρος των πολιτών της, παρά ταύτα, για την ελληνική πολιτεία, ουδεμία ανησυχία προκύπτει. Το πρόβλημα, ωστόσο, υφίσταται και η αστυνομική βία και αυθαιρεσία στη χώρα μας δείχνει τα τελευταία χρόνια να βαίνει αυξανόμενη. Θα μπορούσε κανείς, μάλιστα, να υποστηρίξει πως η πολιτεία όχι μόνο δεν κάνει κάτι για να περιορίσει το φαινόμενο αλλά, αντιθέτως, δια της ανοχής της, μοιάζει να το συντηρεί, αν όχι να το προωθεί σιωπηρά και να ενισχύει μια ενδημική κουλτούρα ατιμωρησίας”, επισημαίνει στην ετήσια Έκθεσή της, 'Αστυνομία, βία και δικαιώματα: μια επισκόπηση της αστυνομικής αυθαιρεσίας στην Ελλάδα', η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕλΕΔΑ), και παρουσιάστηκε πρόσφατα στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ.

Από τα τελευταία 'μεμονωμένα' – κατά την κυβέρνηση – κρούσματα αστυνομικής αυθαιρεσίας ο μαθητής Μάριος Χ. που περνά συχνά το κατώφλι της ΓΑΔΑ 'για το καλό του, ώστε...να μην μπλέξει' (!) Αλλά κι ένας αρχιμανδρίτης που πήγε στο αμαρτωλό Α. Τμήμα Ομόνοιας για να καταγγείλει αστυνομική αυθαιρεσία και του πέρασαν χειροπέδες για 'αντίσταση κατά της αρχής'(!)

Οι 'προληπτικές προσαγωγές' δεν είναι μόνο παράνομη παρακράτηση και παράβαση του άρ. 6 του Συντάγματος, αλλά και μια de facto απαγόρευση του δικαιώματος του συνέρχεσθαι, ιδιαίτερα πριν από μεγάλες διαδηλώσεις, με στόχο την παρεμπόδιση και την αποθάρρυνση της συμμετοχής στις συγκεντρώσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι με διάφορα προσχήματα, όπως π.χ. 'ανάπλαση της πόλης', 'παραβατικότητα ανηλίκων', εντατικοποιούνται οι 'προσαγωγές' αριθμητικά και σε συχνότητα. Παράλληλα, οι μαζικές 'προσαγωγές' ή οι άνευ λόγου και αιτίας μαζικές παραπομπές φοιτητών/τριών σε δίκη για 'διατάραξη κοινής ειρήνης'(!), όπως πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη, 'νομιμοποιούν' το αθρόο φακέλωμα πολιτών, με την καταγραφή τους σε βάσεις δεδομένων, με την 'χαρτογράφηση' κοινωνικών και πολιτικών χώρων και συμπεριφορών.

Πρόκειται για κρατική απαγωγή-ομηρία, για ένα καθεστώς αυθαιρεσίας που δίνει το δικαίωμα στην ΕΛΑΣ να κρατά για αόριστο χρονικό διάστημα και χωρίς νόμιμο λόγο πολίτες που δεν έχουν διαπράξει ούτε κατηγορούνται για κάποιο αδίκημα – γεγονός που ανακαλεί στις μνήμες μας τόσο τις προδικτατορικές όσο και τις 'προληπτικές εκτοπίσεις πειθαρχημένης διαβίωσης' της χούντας.

Ταυτόχρονα, παρά το ασφυκτικό δημοσιονομικό πλαίσιο των τελευταίων 15 ετών, σημειώνεται μια συνεχής διόγκωση των Σωμάτων Aσφαλείας, μεταξύ άλλων και με την αναβάθμιση του εξοπλισμού τους, ενώ παράλληλα προωθείται η στρατιωτικοποίησή τους, που, εκ των πραγμάτων, συμβάλλει στην αύξηση κρουσμάτων αστυνομικής βίας, όπως σωστά επισημαίνει η ΕΕΔΑ.

Η αντιμετώπιση της αστυνομικής αυθαιρεσίας και της 'ποινικής δημαγωγίας' της κυβέρνησης που της προσφέρει πολιτικές πλάτες, όχι μόνο πρέπει να σημάνει συναγερμό στο νομικό κόσμο, αλλά και να τεθεί στην πρώτη γραμμή των διεκδικήσεων των εργαζόμενων και της νεολαίας, που χειμάζονται από την κυβερνητική πολιτική.

Αθήνα 4/1/2025