Αγαπητοί μας φίλοι, Συναγωνίστριες και Συναγωνιστές,
Κυρίες και Κύριοι, εκπρόσωποι των κομμάτων, της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης ,των ομοσπονδιών, των σωματείων,
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου μας σας καλωσορίζει στη σημερινή εκδήλωση της κοπής της πατροπαράδοτης πίττας για το 2018. Ο Σύνδεσμος των φυλακισθέντων - εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974 ,έκλεισε ήδη τα 43 χρόνια της λειτουργίας του (1975-201©), ζωντανός και πάντα δραστήριος στις εκδηλώσεις του και τις πολιτικές παρεμβάσεις εναντίον κάθε προσπάθειας ή επιβουλής κατά των ελευθεριών του ελληνικού λαού από οποιονδήποτε κι αν προέρχεται. Προσπαθεί επίσης να συμβάλλει με κάθε νόμιμο και πρόσφορο μέσο στην εδραίωση και λειτουργία της λαϊκής κυριαρχίας ,όπως άλλωστε ορίζουν και οι σκοποί του καταστατικού μας.
Αγαπητοί φίλοι και συναγωνιστές, αυτό το χρόνο κλείνουν 5 χρόνια από το πραξικόπημα των συνταγματαρχών. Ποτέ ο λαός μας δεν πρέπει να ξεχνά, την επτάχρονη τυραννία της χούντας των αξιωματικών, που επέφερε τόσα δεινά στο λαό και ιδιαίτερα στη νεολαία και δημιούργησε χιλιάδες εξόριστους ,φυλακισμένους, και δολοφονημένους αγωνιστές
μέχρι το τέλος της. Το πράσινο φως για το πραξικόπημα άναψε στην Ουάσιγκτον το Φλεβάρη του 1967, καθώς η χώρα μας αποτέλεσε πειραματικό εργαστήρι του Ψυχρού Πολέμου και προγεφύρωμα στρατηγικής σημασίας για τον έλεγχο των πετρελαίων της Μ. Ανατολής και την καταστολή των αντιιμπεριαλιστικών αραβικών κινημάτων. Οι ΗΠΑ δεν τηρούσαν απλώς μια στάση ανοχής προς τους δικτάτορες ή αιφνιδιάστηκαν, όπως κάποιοι ισχυρίζονται, όταν μόνο στο διάστημα από 19 Ιουνίου 1965 είχαν υποβληθεί από τη CIA τουλάχιστον 15 αναφορές για τη δεξιά συνωμοτική ομάδα μέσα στο στρατό όπως τη χαρακτηρίζουν με επώνυμες μάλιστα αναφορές στους πραξικοπηματίες και με την επισήμανση ότι είχαν επαφή με τα ανάκτορα. Αντίθετα οι τότε κυβερνήσεις των ΗΠΑ συνέβαλαν με κάθε τρόπο στην επιβίωση του τυραννικού καθεστώτος. Η επίσημη εκδοχή της ιστορίας θεωρεί την επτάχρονη τυραννία ως θλιβερή παρένθεση που έκλεισε οριστικά και αμετάκλητα. Δεν είναι όμως αυτή η αλήθεια. Η δικτατορία δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία ή απλώς η ανταρσία μιας ομάδας επίορκων αξιωματικών. Αντίθετα, το καθεστώς των νικητών του εμφυλίου πολέμου (Παλάτι- Στρατός) ζέσταινε στον κόρφο του το αυγό του φιδιού και λειτούργησε, τελικά, ως εκκολαπτική μηχανή της Χούντας. Μάλιστα το Σύνταγμα του 1952 προέβλεπε την επιβολή καταστάσεως πολιορκίας, δηλ. δικτατορίας με κοινοβουλευτικό μανδύα. Έτσι «μετά τα Ιουλιανά του 1965, ο διάχυτος φόβος των κυρίαρχων τάξεων τις έκανε αντικειμενικά πρόθυμες να αποδεχθούν την αντικατάσταση του κοινοβουλευτικού καθεστώτος από ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης», έγραψε ο αείμνηστος καθηγητής Αριστόβουλος Μάνεσης.
Ας μην ξεχνάμε ακόμη ότι η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη στις 22 Μαΐου 1963 ήταν βασικός κρίκος μιας μακριάς αλυσίδας συνωμοσιών κι εγκλημάτων με στρατηγικό στόχο την επιβολή δικτατορίας. Γι' αυτό είχαν αποφασίσει ακόμη και την επιβολή στρατιωτικού νόμου την ημέρα της πάνδημης κηδείας του Γρηγόρη Λαμπράκη, για να καταστείλουν ενδεχόμενες κομμουνιστικές ταραχές, όπως ψευδώς ισχυρίζονταν. Γιατί όχι, αφού η δολοφονία του Λαμπράκη ήταν μια κομμουνιστική σκευωρία σύμφωνα με την κυβέρνηση του αίματος της ΕΡΕ, όπως την είχε αποκαλέσει ο Γ. Παπανδρέου. Γιατί το τρίκυκλο ήταν της χούντας, όπως έγραψαν χαρακτηριστικά ο Γιώργος Μπέρτσος, ο Γιάννης Βούλτεψης και ο Γιώργος Ρωμαίος που συνέβαλαν αποφασιστικά στη διαλεύκανση του στυγερού αυτού πολιτικού εγκλήματος.
Η δικτατορία ποτέ δεν κατάφερε ν' αποκτήσει λαϊκή βάση γιατί καταπίεσε, βασάνισε και δολοφόνησε χιλιάδες δημοκρατικούς πολίτες. Ο Λαός μας αγωνίσθηκε αποφασιστικά κατά της χούντας μέσω των αντιστασιακών οργανώσεων:ΠΑΜ, Ρήγας Φεραίος, Δημοκρατική Άμυνα, Σπουδαστική Λαϊκή Πάλη, Κίνημα 29ης Μαΐου, Αντι- ΕΦΕΕ,ΚΚΕ - ΚΝΕ, ΟΜΛΕ, ΕΚΚΕ - ΑΑΣΠΕ, ΠΑΚ, Ελεύθεροι Έλληνες και ανένταχτοι αγωνιστές.
Εκεί όπου είχαν σκάψει οι αντιδικτατορικές οργανώσεις βλάστησε ένα ανατρεπτικό νεολαιίστικο κίνημα που ενσωμάτωνε τις καλύτερες αγωνιστικές παραδόσεις του λαού μας και εμπνεόταν από το διεθνές κίνημα αμφισβήτησης των νέων. Ήταν η γενιά της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Πνίγοντας στο αίμα την εξέγερση, η χούντα δεν απέφυγε το μοιραίο. Αντίθετα επιτάχυνε την πτώση της με την ανατροπή του προέδρου Μακάριου, που οδήγησε στην κατοχή και διχοτόμηση της Κύπρου, που ακόμα δεν έχει κλείσει.
Το κενό εξουσίας που προέκυψε με την πτώση της χούντας ,καλύφθηκε με έναν παρασκηνιακό συμβιβασμό των ΑμερικανοΝΑΤΟικών δυνάμεων της χώρας γεγονός που δεν ικανοποιούσε τη λαϊκή απαίτηση για ριζικές πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές. Ακόμα και η λεγόμενη αποχουντοποίηση άφησε στο απυρόβλητο πολλούς από τους υπηρέτες της χούντας που εμφανίζονται σήμερα ως τιμητές ή σωτήρες στη δημόσια ζωή της χώρας. Έτσι, όχι μόνο δεν έδωσαν τη χούντα στο λαό αλλά και μετέτρεψαν τα διαρκή εγκλήματά της σε στιγμιαία παραπτώματα. Ωστόσο, η κατάρρευση επέφερε την εγκαθίδρυση της πιο μακρόχρονης ομαλής περιόδου στην ιστορία μας, την οριστική απαλλαγή από το βασιλικό θεσμό που τόσα δεινά είχε επιφέρει στην πατρίδα, την υπέρβαση όλου του μετεμφυλιακού αντιδημοκρατικού θεσμικού πλέγματος ,την ελεύθερη δράση όλων των πολιτικών δυνάμεων, την εγκαθίδρυση μιας σταθερής δημοκρατικής πορείας. Ο αγώνας για εμβάθυνση και συνεχή διεύρυνση της δημοκρατίας και όλων των ελευθεριών και δικαιωμάτων ,αποτελεί για τα μέλη του ΣΦΕΑ βασικό καθήκον , ιδιαίτερα σήμερα ,που σ' όλο τον κόσμο οι δημοκρατικοί θεσμοί αφυδατώνονται, νεοφασιστικά μορφώματα επανεμφανίζονται θρασύτατα, εκμεταλλευόμενα την παγκόσμια οικονομική κρίση και τις νεοφιλελεύθερες στρατηγικές συρρίκνωσης κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους και στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων, φαινόμενα που στη χώρα μας λόγω της πολιτικής των μνημονίων οξύνθηκαν υπέρμετρα.
Σήμερα, 50 χρόνια από το πραξικόπημα των συνταγματαρχών ο λαός μας συνεχίζει ν' αγωνίζεται για τα κοινωνικά δικαιώματα και τις δημοκρατικές ελευθερίες ενάντια στον άγριο καπιταλισμό του νεοφιλελευθερισμού, ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα λιτότητας που, επέβαλε το κουαρτέτο των διεθνών τοκογλύφων με τη σύμπραξη του μνημονιακού μπλόκ εξουσίας, οδηγώντας στην εξαθλίωση εργαζόμενους, μισθωτούς και συνταξιούχους.
Χαιρετίζουμε αυτούς τους αγώνες, καθώς και την αλληλεγγύη των απλών ανθρώπων και των κοινωνικών φορέων προς τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Καταδικάζουμε όσους θέλουν να μετατρέψουν την Ευρώπη σε φρούριο απέναντι στης γης τους κατατρεγμένους και ξεριζωμένους. Καταδικάζουμε τη δημαγωγία, τις χυδαιότητες και τη δολοφονική δράση του ναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής, σάρκα από τη σάρκα της χούντας και των δωσίλογων, καθώς και όλα τα ακροδεξιά μορφώματα που υποδαυλίζουν τον εθνικισμό, την ξενοφοβία, το ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία.
Επισημαίνουμε τις ευθύνες της δικαστικής εξουσίας για την καθυστέρηση της δίκης της Χρυσής Αυγής με αποτέλεσμα να κυκλοφορούν ελεύθεροι οι θιασώτες του ναζισμού και να οργανώνουν επιθέσεις εναντίον των χειμαζόμενών προσφύγων και μεταναστών.
Αν ο αγώνας της μνήμης εναντίον της λήθης δεν είναι παρά ο αγώνας της ελευθερίας εναντίον της τυραννίας, τότε οποιαδήποτε αναφορά στον αντιδικτατορικό αγώνα αποκτά νόημα στο βαθμό που αναδεικνύει την αντίσταση, την αγωνιστική συνείδηση στάση ζωής, σε κινητήρια δύναμη της Ιστορίας.
Δηλώνουμε παρόντες και παρούσες - Συνεχίζουμε τον αγώνα για ελευθερία και κοινωνική προκοπή.
Ο πρόεδρος
Μανταίος Κωνσταντίνος
