Από την ΕΥΠ…στην ΚΥΠ!
Η εκκωφαντική σιωπή της κυβέρνησης για τις παρακολουθήσεις πολιτών από την ΕΥΠ για λόγους, τάχα, ‘εθνικής ασφαλείας’ και δημοσιογράφων που ερευνούν τραπεζικά και επιχειρηματικά σκάνδαλα, επιβεβαιώνει ότι η σκοτεινή αυτή υπηρεσία θα συνεχίσει να λειτουργεί ως ο ΄μεγάλος αδελφός’ για το ‘βαθύ κράτος’ του ‘νόμου και της τάξης’.
Το επιβεβαιώνει επίσης και το προσχέδιο του προεδρικού διατάγματος για την ΕΥΠ, με το οποίο παροπλίζεται ο έλεγχος του ΑΣΕΠ στις προσλήψεις νέου προσωπικού. Παράλληλα, το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο αποτρέπει κάθε έλεγχο της δράσης του Κέντρου Τεχνολογικής Υποστήριξης, Ανάπτυξης και Καινοτομίας (ΚΕΤΥΑΚ), της νέας αυτοτελούς υπηρεσίας της ΕΥΠ.
Αποκαλύπτεται ότι αποτελούν καθημερινό φαινόμενο το φακέλωμα και η καταγραφή προσωπικών δεδομένων, της κοινωνικής και πολιτικής δράσης, της ιδεολογικής ταυτότητας δημοσιογράφων, δικηγόρων, δημόσιων λειτουργών, παιδιών και απλών πολιτών που συμμετέχουν σε δημόσιες συναθροίσεις ή εκδηλώσεις αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες. Οι περισσότερες βέβαια, παρακολουθήσεις “κουκουλώνονται”, όπως έγινε με τα επανειλημμένα κρούσματα υποκλοπών στην έδρα της Κ. Ε. του ΚΚΕ στον Περισσό, για τα οποία ακόμα δεν έχουν αποκαλυφθεί και τιμωρηθεί οι υπαίτιοι.
Όλα αυτά μας παραπέμπουν στην προδικτατορική ΚΥΠ, που η εγκληματική της δράση συνέβαλε αποφασιστικά στην εγκαθίδρυση του απριλιανού δικτατορικού καθεστώτος, 55 χρόνια πριν.
Κανένας εφησυχασμός και καμιά ανοχή απέναντι σε όσους απειλούν τα δημοκρατικά μας δικαιώματα με το πρόσχημα της ‘εθνικής ασφάλειας’, που ανακαλεί, ιδιαίτερα σ’ εμάς τους δεσμώτες της χούντας, τις πιο σκοτεινές στιγμές της πατριδοκάπηλης ‘εθνικοφροσύνης’.
Έφυγε» από τη ζωή το μέλος του ΣΦΕΑ Τάσος «Θωμαραίης
Ο ΣΦΕΑ- Σύνδεσμος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-74 αποχαιρετά έναν ακόμα λαϊκό αγωνιστή, ένα σύντροφό μας και μέλος του Συνδέσμου. Έναν ακατάβλητο αγωνιστή, που μπορεί να ήταν σιωπηλός τα τελευταία 15 χρόνια, ύστερα από την αρρώστια του, αλλά πάντοτε, έβλεπες στα μάτια του τη διάθεσή του να ζήσει, να αγωνίζεται και να προσφέρει.
Ο Τάσος γεννήθηκε το 1940, τη μέρα που μας κήρυξε τον πόλεμο η φασιστική Ιταλία. Μεγάλωσε στις συνθήκες του πολέμου. Ήταν μηχανικός του Εμπορικού Ναυτικού. Μέλος της ΠΕΜΕΝ. Στη δράση της συμμετείχε με όλες τις δυνάμεις του.
Εντάχθηκε στη Νεολαία Λαμπράκη και αγωνίστηκε για μια καλύτερη ζωή. Πάντα πάλευε για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Στη διάρκεια της δικτατορίας, έδωσε τις δυνάμεις του στον αντιδικτατορικό αγώνα. Για την αντιστασιακή του δράση, συνελήφθη το 1968 και πέρασε στρατοδικείο στη Λάρισα το 1969, με την υπόθεση του συντρόφου Γιάννη Λίπα. Καταδικάστηκε και έμεινε στις φυλακές Κορυδαλλού για εννέα (9) μήνες.
Με την αποφυλάκισή του συνέχισε τον αγώνα με τις παράνομες οργανώσεις του ΚΚΕ. Μετά τη μεταπολίτευση εντάχθηκε στο ΚΚΕ. Δούλεψε για ένα διάστημα στην οικοδομή και αργότερα συνέχισε να εργάζεται ως μηχανικός στα καράβια. Τον θυμόμαστε να πρωτοστατεί στους αγώνες, μέχρι τη μέρα που αρρώστησε. Πάντα πρωτοπόρος και πάντα με το χαμόγελο στα χείλη. Ένα χαμόγελο που δεν έσβησε, παρ΄ όλη τη σιωπή του. Έτσι θα τον θυμόμαστε οι σύντροφοι και συναγωνιστές του από τον ΣΦΕΑ.
Στη συντρόφισσά του στη ζωή και στον αγώνα, τη Σοφία και στις κόρες του Μαρία και Πωλίνα, εκφράζουμε τα πιο θερμά και ειλικρινή μας συλλυπητήρια.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΑ ΒΕΛΟΣ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Tη Κυριακή 13/2/2022 αποχαιρετήσαμε το συναγωνιστή Μίμη Δαρειώτη με πολιτική κηδεία στο χώρο του Πάρκου Ελευθερίας ΕΑΤ ΕΣΑ .
Ο Μίμης Δαρειωτης ήταν μέλος του ΣΦΕΑ
Με ιδιαίτερη συγκίνηση και με ένα κόκκινο γαρύφαλλο στα χέρια αποχαιρέτησαν τον αγωνιστή της αριστεράς οι συγγενείς
και εκατοντάδες φίλοι και σύντροφοι του από τον ΣΥΡΙΖΑ και την αριστερά, στην πολιτική κηδεία του στο Πάρκο Ελευθερίας.
Ο Δημήτρης (Μίμης) Δαρειώτης γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου 1943 στο Χαρακοπιό Μεσσηνίας. Ο πατέρας του Αναστάσιος Δαρειώτης
ήταν αγρότης και μέλος του ΕΑΜ την περίοδο της Κατοχής. Ο Μίμης πέρασε στο Φυσικομαθηματικό τμήμα του ΕΚΠΑ το 1962.
Οργανώθηκε στην ΕΔΑ και στη συνέχεια στη Νεολαία Λαμπράκη από τα χρόνια 1962-1964.
Με την επιβολή της δικτατορίας επικηρύχθηκε και πέρασε στην παρανομία. Συνελήφθη τον Απρίλιο του 1968 και βασανίστηκε άγρια επί μήνες.
Μόλις στις 21 Μαΐου ανακοινώθηκε η σύλληψη του, ενώ πια είχε μείνει ανάπηρος. Δικάστηκε από έκτακτο στρατοδικείο τον Φεβρουάριο του 1969
και καταδικάστηκε εις θάνατο, απόφαση που μετατράπηκε σε 16 χρόνια.
Αποφυλακίστηκε τον Αύγουστο του 1973. Συνελήφθη εκ νέου, την ημέρα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο
Μπογιατίου μαζί με τον Μήτσο Παρτσαλίδη. Επί οκτώ ημέρες τους έκαναν εικονικές εκτελέσεις. Ξαναπέρασε στην παρανομία για τρεις μήνες. Τον Φεβρουάριο του 1974 συνελήφθη εκ νέου για μερικές μέρες και στη συνέχεια αφέθηκε ελεύθερος.
Κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης υπήρξε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ Εσωτερικού.
Στη συνέχεια υπήρξε μέλος, διαδοχικά της Κεντρικής Επιτροπής της ΕΑΡ, του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ.
ΔΕΛΤΊΟ ΤΎΠΟΥ
«Τοπόσημο» κυνισμού
Μόνο ως μνημείο πολιτικού κυνισμού θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η αναφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη στον Άη Στράτη ως «τοπόσημο διχασμού» στο μήνυμά του για τα Θεοφάνεια. Γιατί αφορά ένα νησί όπου μαρτύρησαν χιλιάδες ανώνυμοι και επώνυμοι κομμουνιστές και όι μόνο, όπως ο Κώστας Βάρναλης, ο Δημήτρης Γληνός, ο Μάνος Κατράκης, ο Γιάννης Ρίτσος και ο
Στον Άη Στράτη εξόρισαν τα καθεστώτα της χώρας από το 1920 έως και το 1962, όσους θεωρούσαν «επικίνδυνους» για την κυριαρχία τους, κατά κύριο λόγο τους κομμουνιστές. Το θανατονησί αυτό χρησιμοποίησε ως τόπο εξορίας ο Ιωάννης Μεταξάς και τον μιμήθηκαν τόσο οι κατοχικές όσο και οι πρώτες μεταπολεμικές και μετεμφυλιακές κυβερνήσεις. Τότε που το πογκρόμ εναντίον των κομμουνιστών από τοαστυνομικό κράτος της Δεξιάς,σε αγαστή, βέβαια, συνεργασία με το παρακράτος και τον «συμμαχικό παράγοντα» έφτασαν στο αποκορύφωμά τους.
Δεν πρόκειται, φυσικά, για κάποιο ‘γλωσσικό ολίσθημα’ του πρωθυπουργού ή ‘αστοχία’ των λογογράφων του Μαξίμου. Δεν ξεχνάμε, βέβαια, ότι ήταν αυτός που δήλωνε πριν μερικά χρόνια ότι έναν 17χρονο δεν τον ενδιαφέρει η δολοφονία Λαμπράκη πριν 50 χρόνια, αποδεικνύοντας ότι, όχι μόνο έχει ασθενή μνήμη, αλλά συμβάλλει και στην αναθεώρηση της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Αυτός που, εξοργίζοντας το πανελλήνιο, δήλωνε στη Βουλή πως ήταν «ο μικρότερος πολιτικός κρατούμενος στο Παρίσι»!
Δεν είναι τυχαίο ότι οι ομογάλακτοι του κ. Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη και τα ακροδεξιά στοιχεία της πόλης επιχειρούν το σβήσιμο της ιστορικής της μνήμης, απαιτώντας, με τη συνδρομή της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας, την αποκαθήλωση της ‘διχαστικής΄- οποία σατανική σύμπτωση! - αναθηματικής στήλης, ανάμεσα στο Βασιλικό Θέατρο και το Λευκό Πύργο, που τιμά τους αντάρτες του ΕΛΑΣ, τους απελευθερωτές της πόλης από τους Ναζί, στις 30 Οκτωβρίου 1944;
Ο Σύνδεσμός μας, όπως πάντα θα βρεθεί απέναντι σε κάθε κρατική και παρακρατική προσπάθεια παραχάραξης του αντιστασιακού - αγωνιστικού παρελθόντος της χώρας μας, πάντα πιστός στο πρόταγμα ότι: «Ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη».