Με βαθύτατη θλίψη και συγκίνηση αποχαιρετάμε τον συναγωνιστή Γιώργο Νικόπουλο που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 96 χρονών.
Ο συναγωνιστής Γιώργος γεννήθηκε το 1926 στο Καλοχώρι Καστοριάς. Καταγόταν από οικογένεια φτωχών αγροτών και συνάμα αγωνιστών.
Εντάχθηκε από μικρή ηλικία στην ΕΠΟΝ Καστοριάς το 1943 και στην συνέχεια στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Τραυματίζεται το 1948, πιάνεται αιχμάλωτος και έκτοτε διανύει μια πορεία 16,5 χρόνων με φυλακές και εξορίες ως θανατοποινίτης στην Κέρκυρα. Απέναντι στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, τα στερήσεις, όχι μόνο στάθηκε αλύγιστος, αλλά με μεγαλύτερη αυταπάρνηση στη συνέχεια, έδωσε τη μάχη για τα δίκια του λαού.
Το 1964 απελευθερώνεται, μπαίνει κατευθείαν στη δράση ως μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής της ΕΔΑ σε πολύ δύσκολες συνθήκες διώξεων και παρανομίας. Το 1964 με άλλους αγωνιστές διεκδικούν την ένταξη των γουνεργατών στο ΙΚΑ.
Συλλαμβάνεται εκ νέου την 21 Απριλίου του 1967 με την επιβολή της δικτατορίας. Εξορίζεται στη Γυάρο και στη Λέρο έως το 1970, μαζί με τον πατέρα του και τον αδερφό του, επίσης αγωνιστές του λαϊκού κινήματος.
Με την απελευθέρωσή του επέστρεψε στην Καστοριά όπου εργάστηκε ως γουνεργάτης και στη συνέχεια ως αυτοαπασχολούμενος στη γούνα. Παντρεύεται με την Αγνή Ζιώγα και αποκτά 2 παιδιά, τη Ζωή και τον Στέργιο.
Με πρωτοβουλία του, το 1974, συγκέντρωσε τους πιο πρωτοπόρους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και συγκρότησαν με αυτόν Γραμματέα την πρώτη Νομαρχιακή Επιτροπή Καστοριάς του ΚΚΕ. Διετέλεσε Γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής ως και το 1977. Υπήρξε για πολλές φορές υποψήφιος βουλευτής Καστοριάς του ΚΚΕ και για πολλά χρόνια μέλος της Επιτροπής Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ.
Τη δύσκολη περίοδο του 1989-1991, ο σύντροφος Γιώργος, και άλλοι πρωτοπόροι σύντροφοι, κράτησαν όρθιο το Κόμμα. Τα χρόνια της ανασυγκρότησης υπήρξε ξανά Γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής από το 1991 έως και το 1999, συμβάλλοντας στην ανασυγκρότηση των Κομματικών Οργανώσεων και στη διατήρηση και ενδυνάμωση των επαναστατικών χαρακτηριστικών του Κόμματος. Δραστήριος και τα επόμενα χρόνια, πάλεψε για την υλοποίηση των στόχων του Κόμματος μέσα από την ΚΟΒ Καστοριάς. Διατέλεσε πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Καστοριάς έως το 2015. Η φυσιογνωμία του ήταν σεβαστή ακόμα και από τους πολιτικούς του αντίπαλους.
Ο συναγωνιστής Γιώργος μέχρι και την τελευταία στιγμή της ζωής του είχε έγνοια για τη δράση του Κόμματος και της ΚΝΕ. Πάντα με αγάπη και φροντίδα, με σεμνότητα, συμβούλευε με την εμπειρία του και στήριζε τους νέους συντρόφους. Όλη του τη ζωή, τον χαρακτήριζε η ανιδιοτέλεια, η ακούραστη προσφορά του και η αλύγιστη πίστη για την τελική νίκη του λαού μας.
Κρατάμε τα δικά του λόγια, μπροστά στα εγκαίνια του Μουσείου – Μνημείου του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΔΣΕ στο Νεστόριο Καστοριάς, λίγους μήνες πριν: «Χαιρετίζω με μεγάλη συγκίνηση την προσπάθεια που κάνει το Κόμμα μας τις τελευταίες δεκαετίες να αναδείξει την Ιστορία ολόκληρης της δεκαετίας του '40. Είναι η Ιστορία που γράψαμε εμείς, ολόκληρος ο ελληνικός λαός. Είναι η Ιστορία που δείχνει ότι όταν ένας λαός θέλει, μπορεί να βάλει εμπόδια, να ανακόψει ανώτερους αντιπάλους, να κινήσει γη και ουρανό για να υπερασπιστεί τα δίκια της τάξης του, της πατρίδας του».
Ο Νικόπουλος Γιώργος ήταν μέλος του ΣΦΕΑ 1967-1974
Η αξέχαστη μαχήτρια του 1-1-4 και του 15%, η Ζαχαρούλα των αγώνων και του πολιτισμού του Πειραιά, η εμβληματική Λαμπράκισσα πέθανε σε ηλικία 71 ετών
Πριν από λίγες ημέρες έφυγε από κοντά μας η αξέχαστη μαχήτρια του 1-1-4 και του 15%, η Ζαχαρούλα των αγώνων και του πολιτισμού του Πειραιά. Εμβληματική Λαμπράκισσα, κρίκος ενδιάμεσος ανάμεσα στους ύστερους ΕΠΟΝίτες και τους νέους εργάτες, φοιτητές και μαθητές του Πειραιά. Ο χαμός της προξένησε μεγάλη συγκίνηση και άφατη λύπη στους παλιούς και νέους αγωνιστές της Αριστεράς και ιδιαίτερα στην εργατούπολη του Πειραιά.
Η οικογένειά της με καταγωγή από τη Μάνη, με την ένταξή της στην Αντίσταση άφησε πίσω το συντηρητικό παρελθόν της και συστρατεύθηκε στο εργατικό κίνημα πληρώνοντας βαρύ τίμημα. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, η Ζαχαρούλα, που είχε πάντοτε την αίσθηση του δίκαιου και του άδικου, εντάχθηκε και αγωνίστηκε μέσα από τις γραμμές των αριστερών και δημοκρατικών οργανώσεων νεολαίας: από τη Ν.ΕΔΑ Πειραιά στη Δημοκρατική Κίνηση Νέων «Γρηγόρης Λαμπράκης» και ύστερα στη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη. Η αγωνιστική και πολιτιστική προσφορά της στο νεολαιίστικο και το εργατικό κίνημα είναι ανυπολόγιστη.
Στις αρχές και στα μέσα της δεκαετίας του 1960 ο Πειραιάς ήταν ένα εργοτάξιο και πολυώνυμο εργατικών αγώνων, φοιτητικών και συνδικαλιστικών συσπειρώσεων, πολιτιστικών δράσεων, διαμόρφωσης ρευμάτων και κινημάτων νυχτερινών μαθητών και νέων κοριτσιών.
Μέσα σε αυτόν τον στρόβιλο των κοινωνικών αγώνων και των πολιτιστικών παρεμβάσεων μεγάλωσε η Ζαχαρούλα και αναδείχθηκε σε ένα πρώτης τάξεως μαζικό και πολιτιστικό στέλεχος της Πειραιώτικης Αριστερής Νεολαίας. Με την είσοδό της το 1959 στην Ανωτέρα Βιομηχανική Σχολή, αργότερα Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Πειραιώς (ΑΒΣΠ), εντάχθηκε στην οργάνωση της Ν.ΕΔΑ της Σχολής και ανέπτυξε πλούσια δραστηριότητα για τη «δημοσιοποίηση» της Σχολής και την προαγωγή του δημοκρατικού συνδικαλιστικού φοιτητικού κινήματος. Το 1961-1962 καθοδηγούσε τις μαθητικές οργανώσεις της Ν.ΕΔΑ στον Πειραιά, ενώ το 1963, μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, εντάχθηκε στη Δημοκρατική Κίνηση Νέων «Γρηγόρης Λαμπράκης» (ΔΚΝΓΛ) και το 1965 εκλέχθηκε αναπληρωματικό μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη (ΔΝΛ). Ταυτόχρονα, ήταν μέλος του Γραφείου Πόλης της Οργάνωσης του Πειραιά και υπεύθυνη για τις συνοικίες και τον μαθητικό τομέα. Η Ζαχαρούλα όργωνε ακατάπαυστα τις συνοικίες της πόλης του λιμανιού και συνέβαλε σημαντικά στην ταχεία εξάπλωση του κινήματος των Λεσχών της Νεολαίας Λαμπράκη στην Α΄ και Β΄ Περιφέρεια Πειραιά. Θα λέγαμε, όπως και για άλλα επίλεκτα μέλη της Νεολαίας Λαμπράκη, ότι όποια πέτρα κι αν σήκωνες τότε στον Πειραιά, από κάτω θα έβρισκες τη δουλειά της Ζαχαρούλας.
Στη δικτατορία των συνταγματαρχών θα συλληφθεί, στην αρχή θα εκτοπιστεί στην Αλικαρνασσό και στη συνέχεια θα κρατηθεί στο στρατόπεδο του Ωρωπού. Ήταν σε μια ομάδα αριστερών φοιτητών της Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής Πειραιά, όπως ο Κώστας Κωσταράκος, ο Σταμάτης Κοιλάκος, ο Ανδρέας Σαββάκης και ο Γιάννης Ζωηόπουλος, που διαγράφηκαν για την αντιστασιακή τους δράση από το μητρώο των φοιτητών της ΑΒΣΠ, η διοίκηση της οποίας είχε το θράσος να στείλει έγγραφα στις φυλακές και τις εξορίες τους για να απολογηθούν για το μεγάλο «αμάρτημα» της εναντίωσής τους στο χουντικό καθεστώς. Μετά την πτώση της δικτατορίας, η Ζαχαρούλα θα ενταχθεί στο ΚΚΕ Εσωτερικού, για να προσεγγίσει αργότερα διάφορα σχήματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.
Η Ζαχαρούλα Χονδροκούκη-Καπουράνη, γεννημένη στον πόλεμο και μεγαλωμένη στα σκληρά χρόνια που ακολούθησαν, συνιστά κλασική, αντιπροσωπευτική μορφή λαμπράκισσας. Υπήρξε μια ευγενική φυσιογνωμία, με ήπιο χαρακτήρα και με ανοιχτές τις αγκαλιές της για όλον τον κόσμο. Θα μείνει αξέχαστη τόσο στον αγαπημένο της γιο Πάνο όσο και σε όλους τους φίλους και συντρόφους της. Παντοτινό φωτεινό παράδειγμα για τους νέους που μπαίνουν στους ωραίους αγώνες για την κοινωνική προκοπή
"Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΝ ΔΙΚΑΖΕΤΑΙ!"
Εκδικάστηκε σήμερα 9/12 στο Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης, η αίτηση των κληρονόμων του στρατηγού Αθ. Χρυσοχόου κατά του Δήμου Θεσσαλονίκης, της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης, της Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας και του Υπουργείου Εσωτερικών για την ακύρωση της μετονομασίας της οδού Αθ. Χρυσοχόου - φρούραρχος Θεσσαλονίκης και Γενικός Διοικητής Μακεδονίας επί ναζιστικής Κατοχής- σε οδό Αλβέρτου Ναρ.
Στο ακροατήριο παραστάθηκαν μόνον οι παρεμβαίνοντες Α. Γρίμπας, Τρ. Μηταφίδης και Σπ. Σακκέτας, μέλη του Σ.Φ.Ε.Α. 1967-1974, με τους πληρεξούσιους δικηγόρους τους, Καμτσίδου Ιφιγένεια, αναπληρώτρια καθηγήτρια Νομικής ΑΠΘ και Βασίλη Τσιγαρίδα, δρ. Νομικής ΑΠΘ.
Το Δικαστήριο τους έδωσε προθεσμία για την υποβολή υπομνήματος μέχρι τις 16/12, όπου θα αναπτυχθούν, για μια ακόμη φορά, οι λόγοι που επέβαλαν την μετονομασία της οδού στο πλαίσιο αποκατάστασης της ιστορικής μνήμης της πόλης.
Με σύνθημα ""Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΝ ΔΙΚΑΖΕΤΑΙ" μέλη του Σ.Φ.Ε.Α. 1967-1974 και πολίτες της Θεσσαλονίκης συγκεντρώθηκαν μπροστά στο Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης και εκδήλωσαν την υποστήριξή τους στην καθ' όλα νόμιμη απόφαση του Δήμου Θεσσαλονίκης να μετονομάσει την οδό.
Το όνομά του Αθ. Χρυσοχόου απέδωσε 'τιμητικά΄ σε δρόμο της πόλης το παράνομο, διορισμένο από τη χούντα Δ.Σ.Θ. Οι απόγονοι του Αθ. Χρυσοχόου όχι μόνο έχουν προσφύγει στα δικαστήρια για την ακύρωση της μετονομασίας, αλλά, παράλληλα, έχουν καταθέσει αγωγή αποζημίωσης ύψους 600.000 Ε (!) για "προσβολή μνήμης νεκρού" κατά των παραπάνω τριών μελών του Σ.Φ.Ε.Α. 1967-1974, επειδή με ανοιχτή επιστολή τους προς το ΔΣΘ τόνισαν την ανάγκη να μετονομαστεί ο δρόμος.
Να υπενθυμίσουμε ότι μετά από αίτημα του Σ.Φ.Ε.Α. 1967-1974, το ΔΣΘ είχε αποφασίσει το 2012 την αναθεώρηση των ονοματοδοσιών που αφορούσαν σε συνεργάτες των κατακτητών.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ Δ.Σ του ΣΦΕΑ
Με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό στις 29/11
Το ΔΣ του ΣΦΕΑ εκφράζει την αμέριστη συμπαράσταση του στο συνεχιζόμενο δίκαιο αγώνα των Παλαιστινίων
και ενάντια σε μέτρα που λαμβ'ανονται σε βάρος των δικαιωμάτων του Παλαιστινιακού Λαού
Καλεί τους Αντιστασιακούς Αγωνιστές να εκφράσουν πιο ενεργά την αλληλεγγύη τους στο Παλαιστινιακό
λαό, καταδικάζοντας τα εγκλ'ηματα της Ισραηλινής κατοχής σε βάρος των Παλαιστινίων.
ΖΗΤΑ:
- Τον τερματισμό της Ισραηλινής κατοχής και των συνεπειών της.
- Τη δημιουργία ενιαίου ανεξάρτητου Παλαιστινισακου Κράτους, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ στα σύνορα του 1967
- Το δικαίωμα της επιστροφής όλων των Παλαιστινίων προσφύγων στις εστίες τους με βάση τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ
-Την αμεση απελευθερωση ολων των παλαιστινίων και άλλων πολιτικών κρατουμένων που κρατούνται στις Ισραηλινές φυλακές.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
Χθες 17/11/2021 μέρα μνήμης και τιμής της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, γίναμε μάρτυρες
μιας απαράδεκτης, αυταρχικής συμπεριφοράς μιας μικρής ομάδας φοιτητών, που προπηλάκισε
την αντιπροσωπεία της βουλής των Ελλήνων και της απαγόρευσε την είσοδο στο χώρο κατάθεσης
στεφάνων, στη συνέχεια επιχείρησε το ίδιο για την αντιπροσωπεία του ΣΎΡΙΖΑ - ΠΣ, γεγονός
που προκάλεσε ένταση και μικρής διάρκειας επεισόδια.
Ο ΓΕΝ ,ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ του ΣΦΕΑ προσπάθησε να διευθετησει τη κατασταση ώστε η αντιπροσωπεία να
μπει στο Πολυτεχνείο για να τιμήσει την εξέγερση και να καταθέσει στεφάνι.
Αυτό έγινε μετά την απώθηση αυτών που απένειμαν στον εαυτό τους το ρόλο του χωροφύλακα.
Κατά τη διάρκεια αυτής της μικρής συμπλοκής τραυμάτισαν στα χέρια τον Γ.Γ του Συνδέσμου μας Ν. Μανιό